Κι άν γεννηθείς κάποια στιγμή 
Μιαν άλλη πού δέ θά υπάρχω 
Μή φοβηθείς Καί θά μέ βρεις 
είτε σάν άστρο 
Όταν μονάχος περπατάς στην παγωμένη νύχτα 
Είτε στό βλέμμα ενός παιδιού 
πού θά σέ προσπεράσει 
Είτε στή φλόγα ενός κεριού 
πού θά κρατάς Διαβαίνοντας 
τό σκοτεινό τό δάσος 
Γιατί ψηλά στον ουρανό 
πού κατοικούνε τ' άστρα 
Μαζεύοντ' όλοι οι ποιητές 
Καί οί εραστές καπνίζουν σιωπηλοί 
πράσινα φύλλα Μασάν χρυσόσκονη 
πηδάνε τά ποτάμια Καί περιμένουν 
Νά λιγωθούν οί αστερισμοί 
καί νά λιγοθυμήσουν Νά πέσουν 
μέσ' στον ύπνο σου 
Νά γίνουν αναστεναγμός 
στην άκρη των χειλιών σου 
Νά σέ ξυπνήσουν καί νά δείς 
άπ' τό παράθυρο σου Τό πρόσωπό μου 
φωτεινό Νά σχηματίζει αστερισμό 
Νά σού χαμογελάει 
Καί νά σού ψιθυρίζει..

Kαληνύχτα