Πάντα στην άκρη της Θάλασσας /το αναπάντεχο συμβαίνει ...
Ωρες πολλές /κοιτούσα με έκσταση πως άνοιγε την αγκαλιά της ''αφρίζοντας''/στο τραγούδι του Ανέμου..
Ενα σπασμένο κοχύλι στην άμμο/''μαρτυρούσε'' τα μυστικά του στ' απομεινάρια του Καλοκαιριού.
Πως μοιάζει ο Ερωτας με κοχύλι μικρό/στην άμμο κρυμμένο..
Eκεί κρύβει τα ''ακριβά του λόγια'' ο αγέρας /για τους ταπεινούς προσκυνητές ...
Οσπου το ανέφελο τοπίο ''σκοτείνιασε'' ξαφνικά
Ενα μολυβένιο σύννεφο έκρυψε για λίγο/ τις καυτές αχτίδες του Ηλιου.
Ηταν άραγε η σκέψη σου /που ήρθε να μ' ανταμώσει ;...
Σαν επίκληση βγήκε στα χείλη μου /μια προσευχή...
Βρέξε θεέ μου ...Βρέξε ...
Να γίνει όαση η έρημος της Αγάπης ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου