Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ Λειβαδίτης

Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ  Λειβαδίτης
moonflower

.Ο κόσμος ξημερώνει

.Ο κόσμος ξημερώνει
Ο κόσμος ξημερώνει

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2015

Έλα την ανατολή του ήλιου...

Θα πιάναμε τ' ουράνιο τόξο...

Όταν πέσει το βράδυ
θα τρέξει προς εμένα
Σα ψιθυρισμένα όνειρα
δε μπορούνε να δούνε τα μάτια σoυ
Μαλακά και ζεστά
θ' ακουμπήσει το πρόσωπό μου.
Ένα κρεβάτι από άχυρα
ενάντια στο κόμπιασμα.

Πιστέψαμε ότι μπορούσαμε να πιάσουμε τ' ουράνιο τόξο
ότι θα καβαλακεύαμε τον άνεμο (για να πάμε) στον ήλιο
ότι θ' αρμενίζαμε μακρυά πάνω σε πλοία (φτιαγμένα) από θαύμα.
Μα, η ζωή δεν είναι τροχός
με αλυσίδες φτιαγμένες από ατσάλι.
Έτσι, λοιπόν, ευλόγησέ με.
Έλα την ώρα του λυκόφωτος.
Έλα την ώρα του λυκόφωτος.

Πιστέψαμε ότι μπορούσαμε να πιάσουμε τ' ουράνιο τόξο
ότι θα καβαλακεύαμε τον άνεμο (για να πάμε) στον ήλιο
ότι θ' αρμενίζαμε μακρυά πάνω σε πλοία (φτιαγμένα) από θαύμα.
Μα, η ζωή δεν είναι τροχός
με αλυσίδες φτιαγμένες από ατσάλι.
Έτσι, λοιπόν, ευλόγησέ με.
Έλα την ώρα της αυγής
Έλα την ώρα της αυγής.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου