«Το ταξίδι του ποιητή.
Της νύχτας η σιωπή και η ουράνια ευωδία των άστρων ο χορός του κόσμου η χορωδία.
Πόσο όμορφη είναι του χειμώνα η φορεσιά, η αγάπη και το δάκρυ αγκαλιάστηκαν σε παλάτια κρυστάλλινα λευκά.
Ένα βιολί τη μελωδία του με τον ποιητή μοιράστηκε, μία νότα για να ανθήσει και πάλι το μαραμένο άνθος που κουράστηκε.
Του φεγγαριού το φως απόψε ανασταίνει, ένα παλιό αγαπημένο παραμύθι και την ψυχή ζεσταίνει.Και το φεγγάρι του τραγούδησε για ιππότες και για κάστρα ξεχασμένα, για κατορθώματα γενναίων που στα βάθη του χρόνου έμειναν θαμμένα.
Η φωτιά αναμμένη και το χιόνι όλη την πλάση κυριεύει και ο ποιητής με την πένα στην καρδιά την έμπνευση αναμένει.Ένα ποίημα έγραψε κάτω από το φως του Αυγερινού και εκείνη τον συνάντησε μέσα στην ομορφιά του δειλινού.»
Ταξίδεψε ο ποιητής με το βιολί και την αγάπη, μέσα σε τόπους άγνωστους σε κρύα μακρινά πελάγη.
Αγνώστου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου