Δεν ξέρω πως φτάνει στο σημείο κάποιος που έγραφε μόνο για τον έρωτα, να μην μπορεί πια ούτε να φανταστεί τον εαυτό του κάτω από μια τέτοια κατάσταση.
Δεν ξέρω καν, αν κάτι που έφυγε και πάει, υπήρξε. Υπήρξε;
Δεν ξέρω πως δύο άνθρωποι παύουν να μιλάνε, παύουν να είναι τα πάντα ο ένας για τον άλλον.
Δεν ξέρω πως, ενώ κάποτε πίστευες πως δεν θα ανέπνεες δίχως αυτόν τον άνθρωπο στη ζωή σου, τελικά ναι, ως εκ θαύματος αναπνέεις και μάλιστα πεντακάθαρο, φρέσκο αέρα.
Δεν ξέρω αν αυτό το κάτι λουφάζει σε ένα βάθος ψυχής, απορριπτέο από αυτή την ίδια την ανάγκη για ατόφια δύναμη ζωής.
Και δεν ξέρω αν από την στιγμή που έπαψε να υπάρχει, κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες θα μπορούσε να ξαναεμφανιστεί.
*με αφορμή την ξένη σειρά που παρακολουθώ τα φθινοπωρινά
απογεύματα
Δεν ξέρω καν, αν κάτι που έφυγε και πάει, υπήρξε. Υπήρξε;
Δεν ξέρω πως δύο άνθρωποι παύουν να μιλάνε, παύουν να είναι τα πάντα ο ένας για τον άλλον.
Δεν ξέρω πως, ενώ κάποτε πίστευες πως δεν θα ανέπνεες δίχως αυτόν τον άνθρωπο στη ζωή σου, τελικά ναι, ως εκ θαύματος αναπνέεις και μάλιστα πεντακάθαρο, φρέσκο αέρα.
Δεν ξέρω αν αυτό το κάτι λουφάζει σε ένα βάθος ψυχής, απορριπτέο από αυτή την ίδια την ανάγκη για ατόφια δύναμη ζωής.
Και δεν ξέρω αν από την στιγμή που έπαψε να υπάρχει, κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες θα μπορούσε να ξαναεμφανιστεί.
*με αφορμή την ξένη σειρά που παρακολουθώ τα φθινοπωρινά
απογεύματα
με το φεγγαρι αγκαλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου