Σιχαίνομαι αφάνταστα τη δηθενιά στους ανθρώπους.Εκείνο το "τίποτε δεν είμαστε "στις κηδείες και την επόμενη μέρα ο καθένας το χαβά του.. απεχθάνομαι τον ανθρώπινο φόβο για το θάνατο ενώ στην ουσία καθένας αρνείται ότι σαπίζει πολύ πριν πεθάνει απο εκατομμύρια συμβιβασμούς την κάθε μέρα..σιχαίνομαι τα ψευτικα τα λόγια τα μεγάλα..που ποτέ δε μάτωσαν για να γίνουν πράξεις.
Με θλίβουνε οι ερωτες που δεν αντέχουν να γίνουν αγάπη..οι άδειες αγκαλιές ..το Μαζί και μόνοι..τα τέλματα τα αδιέξοδα και οι δειλές προφάσεις κι αντιφάσεις..σιχαίνομαι τη ματαιοδοξία την κενότητα και τον εγωισμό που κάνει τις στιγμές αλλόφρονες, απαξιωτικές και όχι μοιρασμένες.
http://aeriko-moments.blogspot.gr/2016/10/blog-post_10.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου