Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ Λειβαδίτης

Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ  Λειβαδίτης
moonflower

.Ο κόσμος ξημερώνει

.Ο κόσμος ξημερώνει
Ο κόσμος ξημερώνει

Κυριακή 17 Μαΐου 2015

Κρυφή μου θάλασσα



Φύλλα δέντρου. Φτερὰ πουλιού. Άνεμος.Έπειτα θάλασσα. Κύματα. Χρόνος γαλάζιος. Ορίζοντες παντού.  Και μπροστά μας ......... ο ουρανός !!



Ένα σου σημάδι με το φως του φεγγαριού 
στείλε μου απόψε σαν ανάσα θεού 
νύχτα του Αυγούστου να σε πάρω αγκαλιά 
φεγγαροσταγόνες τα λυτά σου μαλλιά

Να λες, μ’ ένα κοχύλι πόσο μ’ αγαπάς 
κι όλα τα σύννεφα να τα σκορπάς 
κρυφή μου θάλασσα θα πάω, όπου με πας 
Να λες, όσα τραγούδια έγραψα για μας 
με την αγάπη όλα τα νικάς 
βουνά και πέλαγα αν θέλεις, τώρα περνάς

Λέω τ’ όνομά σου στις ακτές κι ανησυχώ 
κύματα μου φέρνουν τη δική σου ηχώ 
με θαλασσοπούλια με δελφίνια τ’ ουρανού 
στέλνεις την αγάπη να μου παίρνει το νου

Να λες, μ’ ένα κοχύλι πόσο μ’ αγαπάς 
κι όλα τα σύννεφα να τα σκορπάς 
κρυφή μου θάλασσα θα πάω, όπου με πας 
Να λες, όσα τραγούδια έγραψα για μας 
με την αγάπη όλα τα νικάς 
βουνά και πέλαγα αν θέλεις, τώρα περνάς

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου