Στη δική μου οδό ονείρων δε χωράνε πολλοί συνοδοιπόροι... Εγώ και η γλυκοφίλητη μοναξιά μου...
Κυριακή 17 Μαΐου 2015
Κρυφή μου θάλασσα
Φύλλα δέντρου. Φτερὰ πουλιού. Άνεμος.Έπειτα θάλασσα. Κύματα. Χρόνος γαλάζιος. Ορίζοντες παντού. Και μπροστά μας ......... ο ουρανός !!
Ένα σου σημάδι με το φως του φεγγαριού
στείλε μου απόψε σαν ανάσα θεού
νύχτα του Αυγούστου να σε πάρω αγκαλιά
φεγγαροσταγόνες τα λυτά σου μαλλιά
Να λες, μ’ ένα κοχύλι πόσο μ’ αγαπάς
κι όλα τα σύννεφα να τα σκορπάς
κρυφή μου θάλασσα θα πάω, όπου με πας
Να λες, όσα τραγούδια έγραψα για μας
με την αγάπη όλα τα νικάς
βουνά και πέλαγα αν θέλεις, τώρα περνάς
Λέω τ’ όνομά σου στις ακτές κι ανησυχώ
κύματα μου φέρνουν τη δική σου ηχώ
με θαλασσοπούλια με δελφίνια τ’ ουρανού
στέλνεις την αγάπη να μου παίρνει το νου
Να λες, μ’ ένα κοχύλι πόσο μ’ αγαπάς
κι όλα τα σύννεφα να τα σκορπάς
κρυφή μου θάλασσα θα πάω, όπου με πας
Να λες, όσα τραγούδια έγραψα για μας
με την αγάπη όλα τα νικάς
βουνά και πέλαγα αν θέλεις, τώρα περνάς
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου