Ο χτύπος της καρδιάς,

τραγουδιέται από το τελευταίο τζιτζίκι

που συντροφεύει τα βράδια μου.

ένα καλοκαίρι, που δεν φάνηκε το πρόσωπό σου

στο ραγισμένο καθρέφτη της ψυχής μου.

οι τύψεις, γίνανε αγγαρείες,

σε ερημωμένα στρατόπεδα

που φυλάνε το τίποτα...

αν ποτέ καταφέρω, να γράψω ένα ποίημα

για την ευτυχία, θα στο δώσω...

ανώνυμου