Κύλαγε το φως
και τους έλουζε
Την κράταγε σφιχτά από τη μέση
Άπλωναν τα χέρια και σκαρφάλωναν,
δυο σε μια μόνο ακτίνα

Πάνω από την πόλη
Δίχως πόδια
Δίχως χέρια
Δίχως νύχια

Κοίτα της έλεγε τα μαλλιά σου έγιναν αχτίνες
Κοίτα μπλεχτήκανε με τ' άστρα
κι εκείνη γέλαγε
γέλαγε
και κείνος μίλαγε,
μίλαγε
"Είδες;
Είδες;
Χωρίς τον ουρανό είναι ανυπόφορη η Γη"
Εσύ εισαι ουρανός του φώναζε
ου- ρα- νοοοοος.................
ουρανοοοοοος....

Στο λευκό χαρτί τ’ ουρανού
διαλέγανε μολύβια του ορατού
και σχεδιάζανε
το ονειρώδες
και ριψοκίνδυνο
πρόσωπο της αγάπης

Μαρίνα Χρηστάκη