.Λες πολλές φορές μιλώντας στον εαυτό σου ότι δε θα τα καταφέρεις.

Έχεις μάθει να συγχρονίζεις τους κτύπους της καρδιάς σου με το κατά πόσο είσαι αποδεκτός, με το κατά πόσο οι άλλοι σε κρίνουν και σε κατακρίνουν...
Και αφήνεσαι και παρασύρεσαι σε ένα άσκοπο παιχνίδι φθοράς, χάνεσαι σε δρόμους που οι άλλοι χαράζουν για εσένα, γίνεσαι αυτό που δεν είσαι, ξεχνώντας αυτό που είσαι... 
Ίσως ποτέ δεν έμαθες τον εαυτό σου, δεν αναμετρήθηκες μαζί του, δεν πάσχισες να τον βελτιώσεις, μα κυρίως να τον αποδεχτείς
Νιώθεις κούραση, φόβο, εγκατάλειψη... νιώθεις προδομένος...
Κι όμως τα πράγματα είναι τόσο απλά..
Τόσο απλά σαν το ξημέρωμα που έρχεται πάντα, σαν την ηλιαχτίδα που φωτίζει τη μερά σου...
Ένα ένα βήμα προς την ελευθερία.. Μη βιάζεσαι...
Αφέσου να σε οδηγήσει η καρδιά σου, μίλα πρώτη φορά στην ψυχή σου... Άγγιξε απαλά τη ζωή και στη συνέχεια άδραξέ την...
Βάλε στόχους τα όνειρά σου... Κάνε όνειρα που ξεπερνούν το "εγώ", κάνε όνειρα που θα συμπεριλαμβάνουν και όλους τους άλλους, χωρίς να ζητάς τίποτε να σου επιστραφεί..
Όνειρα και στόχοι για ένα καλύτερο αύριο....
Και εσύ απλά να είσαι ο εαυτός σου... Δεν είναι δύσκολο...
Πιο δύσκολο είναι που υποτάσσεσαι στους άλλους, πιο δύσκολο είναι που πληγώνεσαι νομίζοντας ότι οι άλλοι φταίνε... Τελικά, ναι, φταις εσύ και μόνο εσύ!
Σ.Τ.