Στα όνειρά μου επισκέπτομαι την Καζαμπλάνκα...
Αφήνομαι να ατενίζω ορίζοντες που δεν τελειώνουν, αγάπες που δε στερεύουν, μάτια που δεν ψεύδονται, χαμόγελα που φωτίζονται από ψυχές αναλλοίωτες, χάδια που δεν είναι χυδαία, λόγια που δε χάνονται στους τέσσερις ανέμους...
Μόνο στα όνειρα...
Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ Λειβαδίτης
moonflower
.Ο κόσμος ξημερώνει
Ο κόσμος ξημερώνει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου