Στη δική μου οδό ονείρων δε χωράνε πολλοί συνοδοιπόροι...
Εγώ και η γλυκοφίλητη μοναξιά μου...
Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ Λειβαδίτης
moonflower
.Ο κόσμος ξημερώνει
Ο κόσμος ξημερώνει
Δευτέρα 26 Ιουνίου 2017
Θα 'θελα...
Θα 'θελα να φτιάξω έναν ουρανό να 'χω τώρα που νύχτωσε ένα στερέωμα να κοιτάζω θα το 'καμνα μεγάλο, γιομάτο άστρα με σχήματα παράξενα θα του 'βαζα αντίς από 'να, δυο φεγγάρια ανόμοια το 'να μικρό σαν παιδί, τ' άλλο μεγάλο σαν παράπονο.
Όμορφο ποίημα αλλά δεν είναι του Ελύτη (κι απορώ πως τόσα site το αποδίδουν σε αυτόν). Είναι του Νικόλα Κάλας από τη συλλογή «Οδός Νικήτα Ράντου»
ΑπάντησηΔιαγραφή