Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ Λειβαδίτης

Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ  Λειβαδίτης
moonflower

.Ο κόσμος ξημερώνει

.Ο κόσμος ξημερώνει
Ο κόσμος ξημερώνει

Τετάρτη 2 Μαρτίου 2016

Θάλασσα πλατιά...

Θάλασσα πλατιά, σ' αγαπώ γιατί μου μοιάζεις
θάλασσα βαθιά, μια στιγμή δεν ησυχάζεις
λες κι έχεις καρδιά, την καρδιά μου τη μικρούλα τη φτωχειά.

Όνειρα τρελά που πετούν στο κύμα πάνω
φτάνουν στην καρδιά
και τα νιάτα μας ξυπνάνε όνειρα τρελά
και οι πόθοι φτερουγίζουν σαν πουλιά.

Έχω έναν καημό που με τρώει γλυκά και με λιώνει
έχω ένα καημό
θα 'ρθω να στον πω αδερφή μου εσύ θάλασσα που σ' αγαπώ.

Κύματα πουλιά στα ταξίδια σας που πάτε τα αλαργινά 
την κρυφή μου λύπη πάρτε
κι απο 'κει μακριά να μου φέρετε κι εμένα τη χαρά.
Θάλασσα πλατειά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου