«Ο άνθρωπος έχει ένα κορμί,

ένα και μοναδικό,

και η ψυχή βαρέθηκε πια

να στριμώχνεται σ’ένα περίβλημα

μ’αυτιά και μάτια σε μέγεθος πεντάρας,

και δέρμα, ζάρα τη ζάρα,

να συγκαλύπτει μια σκευή όλο κόκαλα. (…)

Κι εγώ ονειρεύομαι μια άλλη ψυχή,

ντυμένη μ’άλλα ρούχα

να φλέγεται καθώς τρέχει

από την ατολμία προς την ελπίδα,

άυλη κι ανίσκιωτη

σαν φλόγα να ταξιδεύει πάνω στη γη,

και στο τραπέζι πίσω της αφήνει μια πασχαλιά

να τη θυμούνται. (…)

(Απόσπασμα από το ποίημα «Ευρυδίκη» του Αρσένι Ταρκόφσκι, πατέρα του Αντρέι.)