WHEN YOU LOVE SOMEONE - BRYAN ADAMS (LYRICS)

Σαββέρια Μαργιολά - Σε ποια θάλασσα αρμενίζεις (οfficial video clip)

ARCANO - LOVE ME LIKE YOU DO

Μη μου λες αντίο - Μα δε ζουν τη ζωή οι ψυχές οι δειλές

Το ταξίδι αυτό, που θα πάμε αγκαλιά
Σε πελάγη βαθιά, με οδηγό την καρδιά
Θα `χει και βοριά, μα και νύχτες πανσέληνες
Να φωτίζουν, τη δική μας στεριά

Το ταξίδι αυτό, που θα πάμε μαζί
Σ’ ό,τι θέλω και θες, μ’ οδηγό το φιλί
Θα `χει ενοχές, για όλα αυτά που αφήσαμε
Μα ποιο τέλος δεν πονάει πολύ

Μια αγάπη δίχως αύριο, η αγάπη αυτή
Μα σε θέλω κύμα άγριο και ας πονέσω πολύ
Μια αγάπη δίχως αύριο, η αγάπη αυτή
Μα σε θέλω και ναυάγιο ας με βρουν το πρωί

Για ταξίδια που δεν ήθελες
Τι σε πιάνει και πάλι κλαις
Έλα πάμε και αντίο μη λες

Το ταξίδι αυτό πού θα βγάλει ρωτάς
Θα σου πω όταν δω μέχρι πού μ’ αγαπάς
Μη μελαγχολείς ένα τόξο ουράνιο σχεδιάζει δρόμους
Μόνο για μας

Το ταξίδι αυτό το φοβάσαι μου λες
Μα δε ζουν τη ζωή οι ψυχές οι δειλές
Μη μου ξαναπείς για ταξίδια που χάλασες
Για παλιές αγάπες έλα μην κλαις

Μη μου ξαναπείς για ταξίδια που χάλασες
Για παλιές αγάπες έλα μην κλαις

Μια αγάπη δίχως αύριο, η αγάπη αυτή...

Για ταξίδια που δεν ήθελες...

Το ταξίδι αυτό που θα βγάλει ρωτάς..

Craig Armstrong feat Liz Fraser - This Love

I am nothing special, of this I am sure ..

I am a normal woman, with normal thoughts and I've led a normal life .. kinda boring for most ...

I m not going to end as an icon of any kind and my name will not be remembered .. but by the end, I ll know I loved with all my heart and soul, and to me, this will always be enough ..

ΜΑΡΚΟΣ ΑΝΑ [MARCOS ANA (1921-)]:

Πέστε μου πώς είν’ ένα δέντρο.
Μιλήστε μου για το φλοίσβισμα του ποταμού,
όταν πετούν πάνωθέ του τα πουλιά.

Περιγράψτε μου τη θάλασσα. Μιλήστε μου
για τη μοσκοβολιά που αναδίνουν τα χωράφια.
Για τ’ άστρα. Για τον αγέρα.

Διηγηθείτε μου για ένα ορίζοντα
δίχως κλειδιά και κλειδαριές,
όπως το καλυβόσπιτο του φτωχού.

Πέστε μου τι γεύση έχει το φιλί
μιας γυναίκας. Πώς να ’ναι
η αγάπη. Την έχω απολησμονήσει.

Οι νύχτες έχουν ακόμα το άρωμα
των ερωτευμένων, που αναρριγούν
από πάθος κάτω απ’ το φεγγαροφώς;

Μήπως και δεν απόμεινε παρά τούτος ο λάκκος,
το θαμπόφεγγο απ’ το λυχνάρι του τάφου μου
κι ο αχός απ’ τα βήματά μου;

Εικοσιδυό χρόνια… Να γιατί απολησμόνησα
τα πράγματα, την όψη τους,
τη μυρωδιά τους, το χρώμα τους…

Γράφω στα τυφλά: ‘‘Η θάλασσα’’, ‘‘η εξοχή’’…
Λέω ‘‘το δάσος’’, κι ας έχω χάσει
τη γεωμετρία του δέντρου.

Μιλώ, για να φέρω σιμά μου όλα κείνα,
που τα χρόνια έσβησαν απ’ τα μάτια μου.

(Αδύνατο να συνεχίσω. Ακούω
τα βήματα του δεσμοφύλακα.)

Μετάφραση: Σοφία Εμμ. Χατζιδάκη