Στη δική μου οδό ονείρων δε χωράνε πολλοί συνοδοιπόροι... Εγώ και η γλυκοφίλητη μοναξιά μου...
Κυριακή 19 Μαΐου 2019
REM - Country Feedback - best live version
Δειλές, οι ακτίνες του Ήλιου...
Πάλεψαν, από το πρωί, να σπάσουν την μουντάδα που σκίασε την πόλη.
Μαίνεται η μάχη, εκεί ψηλά..
Δειλές, μα με μια άλλη δυναμική.
Ζέστη, υγρασία...
Μέσα απ την σκόνη, το μουντό, θλιβερό σκηνικό, ένα αεράκι κατέβηκε από τον Υμηττό, κι έδωσε Πνοή.
.....
Σ εκείνους, που δεν περιμένουν τίποτε.
Καμία αλλαγή.
Ζουν, με την αγωνία..
Της Σταθερότητας.
Την Αναζήτηση.
Την προσπάθεια της Ανόδου...
...........
Όταν δεν ακολουθείς τις σταθερές των άλλων, θα σου πουν "να προσέξεις"...
Να γίνεις, ίδιος.
Μα αυτό, δεν πρόκειται να συμβεί, ποτέ.
Κι ας σε λένε τρελή- τρελό, οτιδήποτε.
Δεν αλλάζουν, αν το θέλετε κι έτσι, οι όποιες διαδρομές του μυαλού των τρελών.
Δεν θα πάψεις να είσαι ο εαυτός σου, για ν αρέσεις στους άλλους.
Με όποιο τίμημα.
..............
Βροχή, αέρας και κρύο στα Γιάννενα...
Η μαμά στο μπαλκόνι..
Περιμένει...
Κι εγώ, απλώνω τα χέρια μου, κάθε απόγευμα...
Αγκαλιά, Ικεσία, Προσευχή....
Βένη Παπαδημητρίου
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου