Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου.
Δεν υπάρχουν ελεύθερες κι αυθόρμητες εκφράσεις μου λες κι εγώ γελάω.
Γελάω γιατί ξέρω πως υπάρχει μέσα στον καθένα μας, η πιο αδάμαστη έκφραση, η πιο ανυπότακτη!
Ελεύθερα, ανεξάρτητα, σωστοί επαναστάτες, ακόμα και τρομοκράτες της ψυχής κι ας ονομάστηκαν από πολλούς δείγμα αδυναμίας!
Δάκρυα τα λένε φίλε μου κι είναι τα μόνα αληθινά που κουβαλάς μέσα σου.
Τα μόνα πραγματικά ελεύθερα κι ανεξάρτητα. Τα μόνα ανυπότακτα σε πρέπει και νόρμες καλής συμπεριφοράς.
Δεν θα έρθουν ποτέ κατά παραγγελία.
Δεν θα έρθουν ποτέ όταν θα τα ζητήσεις.
Δεν θα τα νοιάξει αν πρέπει ή δεν πρέπει.
Θα έρθουν όταν πια η ψυχή έχει γεμίσει από το ότι και θα κάνει την μικρή της έκρηξη.
Τρομοκράτες σωστοί, θα βγουν από μέσα σου και θα σε πλημμυρίσουν συναισθήματα.
Είναι τα ίδια που θα τρέξουν από χαρά, τα ίδια που θα τρέξουν από λύπη, πόνο ή προδοσία.
Δεν θα σε ρωτήσουν και δεν θα πάρουν την άδειά σου.
Αυθάδικα θα σε αγνοήσουν και θα τρέξουν από τα μάτια σου.
Αυθάδικα θα σε «καρφώσουν» και θα φωνάξουν την αλήθεια που περίτεχνα μπορεί να προσπάθησες να κρύψεις.
Με θάρρος και θράσος θα κυλήσουν και δεν θα νοιαστούν για το πόσο θα τσαλακώσουν την εικόνα σου.
Εκείνη την εικόνα που με προσπάθεια και κόπο έχεις χτίσει.
Θα σπάσουν την μάσκα σου μονομιάς γιατί έτσι έχουν μάθει να κάνουν.
Έχουν μάθει να είναι ελεύθερα.
Δεν θα πάρουν την άδειά σου για να σε φέρουν προ των αισθημάτων σου.
Μπορείς να αγνοείς την φωνή της λογικής και του παραλόγου σου, μπορεί να σε βαφτίσεις ότι θες.. κυνικό, ευαίσθητο, υπερευαίσθητο…
Μα η αλήθεια θα έρθει από την παρουσία ή την απουσία τους.
Καθένα που θα τρέξει από τα μάτια σου, κουβαλάει κομμάτια της ψυχής σου. Κουβαλάει λέξεις ανείπωτες και σημάδια ανεξίτηλα.
Καθένα που θα χαράξει αυλάκια στο πρόσωπό σου, έχει δώσει μάχες πριν φτάσει να βγει και να χαθεί..
Κι αν κάποιος βλάκας βρεθεί και σου πει πως είναι δείγμα αδυναμίας, μην κάνεις το λάθος να ντραπείς.
Μην γυρίσεις το βλέμμα σου, μην βιαστείς να τα σκουπίσεις και να εξαφανίσεις τα σημάδια τους και κυρίως μην απολογηθείς για την παρουσία τους ή την απουσία τους.
Τα δάκρυά σου, θα είναι πάντα η αλήθεια σου.
Κι η αλήθεια σου θα είναι πάντα σημαντικότερη από ψευτομαγκιές.
Κοίτα απλά και πες… εγώ, τουλάχιστον, ξέρω ότι ένιωσα!
Κι αυτό, θα είναι πάντα το παράσημο της ζωής σου και η δύναμή σου…
LoveLetters
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου