Στη δική μου οδό ονείρων δε χωράνε πολλοί συνοδοιπόροι...
Εγώ και η γλυκοφίλητη μοναξιά μου...
Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ Λειβαδίτης
moonflower
.Ο κόσμος ξημερώνει
Ο κόσμος ξημερώνει
Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2016
Τα αστέρια θα είναι πάντα μακριά *
"Κι αν μια μουσική λένε πως ακούγεται από τις παύσεις και τις σιωπές της,έτσι και μια ζωγραφιά,η ζωγραφιά του επίγειου ταξιδιού μας,από τις σκιές της φωτίζεται.."
Αφιερωμένο στους χαμένους φίλους του ταξιδιού μου,στους χάρτινους ήρωες μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου