Βροχή μου, ποτέ δε με μελαγχολείς...
Σε ακούω, σε νιώθω, με καθαρίζεις, με εξιλεώνεις...
Πάντα σε περιμένω... και πάντα έρχεσαι και με ποτίζεις...
Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ Λειβαδίτης
moonflower
.Ο κόσμος ξημερώνει
Ο κόσμος ξημερώνει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου