Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ Λειβαδίτης

Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ  Λειβαδίτης
moonflower

.Ο κόσμος ξημερώνει

.Ο κόσμος ξημερώνει
Ο κόσμος ξημερώνει

Σάββατο 11 Ιουνίου 2016

Rainbow - Rainbow Eyes (1978)



Έχει φύγει από χθες
Ω, δεν μ' ένοιαζε
Ποτέ δεν νοιαζόμουνα για το χθες
Φαντασίες του αέρα
Δεν υπάρχουν αναστεναγμοί η μυστήρια
Ξαπλωμένη κάτω απ' τον ήλιο με το χρυσαφένιο χρώμα της
Δεν υπάρχουν διαλυμένες αρμονίες
Όμως έχω χάσει τον δρόμο μου
Είχε μάτια σαν το ουράνιο τόξο
Μάτια σαν το ουράνιο τόξο
Μάτια σαν το ουράνιο τόξο
Η αγάπη θα πρέπει να είναι ένα μείγμα απλό
Ένας ψίθυρος στην ακτή
Όχι έξυπνα λόγια που δεν μπορείς να υπερασπιστείς
Οδηγούνε (τα λόγια) στο "ποτέ πια"
Δεν υπάρχουν αναστεναγμοί η μυστήρια
Ξαπλωμένη κάτω απ' τον ήλιο με το χρυσαφένιο χρώμα της
Δεν υπάρχουν διαλυμένες αρμονίες
Όμως έχω χάσει τον δρόμο μου
Είχε μάτια σαν το ουράνιο τόξο
Μάτια σαν το ουράνιο τόξο
Μάτια σαν το ουράνιο τόξο
Τα βράδια του καλοκαιριού είναι πιο κρύα τώρα
Διαλύσανε και το πανηγύρι
Όλα τα φώτα έχουν κάπως πεθάνει
Η μήπως δεν υπήρχαν ποτέ;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου