Τα Ταξίδια Δεν Θα Τελειώσουν Ποτέ..
Αφήνω τη νύχτα να με παρασύρει στα δικά της ... 
Αφήνω τα δικά μου παράμερα..
Και παραδίνομαι...
Ανήμπορη εγώ,ανήμπορη κι η νύχτα να μ' αντέξει..
Προσπαθεί να με χωρέσει στο άπειρό της..
Ψυχή χωρίς σύνορα,
καρδιά χωρίς ρυθμό,
πού να με χωρέσει το άπειρο..
Πώς ;
Τα δικά σου, νύχτα, ψάχνω να μάθω..
Τα δικά μου τα ξέρω..
Τα κατέχω..
Άλλες γραμμές ορίζοντα να βρώ..
Αλλους δρόμους και μονοπάτια
για τους προορισμούς μου..
Εκεί ψηλά...
Πάνω άπό μένα, δίπλα σε σένα, εκεί που ενώνεται το δικό σου άπειρο
με τον δικό μου μικρό ορίζοντα ψυχής..
Νύχτα είσαι όμορφη, δε λέω...
Μα άντε σύρε να ξεκουραστείς στην αγκαλιά του φεγγαριού σου.
Πίσω από σκέψεις μελαγχολικές και ψυχές κουρασμένες που τριγύρναγαν στ αστέρια σου αδιάκοπα ... (Απο το Διαδικτυο)