"Κι αν κάποιοι κουράστηκαν απ' την αγάπη, μάλλον κουβάλησαν το πρόσχημά της..." Σπύρος Ποταμίτης

Κανένας δέν θεραπεύει τον εαυτό του πληγώνοντας τον

άλλον....

Lovesong

Φίλα με

Λες πριν να γίνουν όλα χτες
Τρέξε σ' άλλες εποχές που ο χρόνος σταματά.
Θες να σκορπίσεις τις σκιές
Της ψυχής οι εκδρομές, να 'χουν δάκρυ τη χαρά.

Φίλα με, σαλπάρω και χάνομαι
Κοίτα με, πετώ να σε βρω.
Φίλα με, να δεις πως αισθάνομαι
Κοίτα με, με πόθο να ζω
Στο κορμί σημάδια ν' αφήσεις, εδώ.

Μη μιλάς για τα παλιά
Είναι τόσα τα καρφιά Κι ο σεβντάς μια φυλακή.
Να ξεκλειδώσεις τα κελιά
Κι ύστερα σα ζωγραφιά να φουντώσει η γιορτή.

Το Σχήμα της Σιωπής μου - Μάνος Ξυδούς

...και η θάλασσα είναι απέραντη, τα πουλιά μυριάδες, οι ψυχές όσες και οι συνδυασμοί που μπορούν να γεννήσουν οι ήχοι και τα λόγια, όταν ο έρωτας και το όνειρο συμβασιλεύουν (Ο.ΕΛΥΤΗΣ)

H ζωή που δεν έζησα

Το ρόλο μας τον διαλέξαμε οι ίδιοι εμείς. 

Την πρώτη μέρα που διστάσαμε να πάρουμε μια απόφαση.

 Ή που σταθήκαμε εύκολοι σε μιαν αναβολή.

 Όλα όσα αρνηθήκαμε.

 Αυτό είναι το πεπρωμένο μας. 

Τάσος Λειβαδίτης

Το πιο βαρύ πράγμα στον κόσμο είναι το ανθρώπινο δάκρυ. Είναι η μόνη περίπτωση όπου η ψυχή του ανθρώπου γίνεται ύλη και στάζει σε μια σταγόνα....

Χρήστος Μαλεβίτσης

Σημασία έχει ποια χέρια θα σ’ αγκαλιάσουν και θα κάνουν το δέρμα σου
να δακρύσει. Ποιο στόμα θα τσακίσει το φλοιό του μυαλού σου και θα σε τινάξει χωρίς ανάσα στ’ αστέρια...
(Αλκυόνη Παπαδάκη)

Η ΑΤΕΛΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑ

Δέ θυμάμαι άν φεύγοντας μου έδωσες
το σεσημασμένο φιλί.
Είπες μόνο φεύγω για λόγους αναψυχής
αφήνω ανοιχτή την πόρτα της προδοσίας
θα επιστρέψω εξ' ολοκλήρου
αυτό ναι, το θυμάμαι καλά
κεντήθηκε με καυτή βελόνα
τατουάζ ανεξίτηλο στην παρειά μου.
Ξέρεις τι είναι προδοσία;

Η ανάγκη φυγής που κυριεύει
κάθε σώμα
καθηλωμένο στην ίδια κουραστική στάση
όπως είναι η στάση της πίστης
η στάση της αγάπης
μπροστά σ΄ένα παράθυρο αμετακίνητο
με μόνη θέα νύχτα μέρα
καρφωτή στα μάτια
την ανυπόφορη αντηλιά του εαυτού της.

Ξέρεις ποιός είναι ο διαφημιστής
ο αντζέντης της προδοσίας;
Το προδοτικό φιλί.
Εκείνο μεριμνά για τη φήμη της
της κλείνει κερδοφόρα συμβόλαια
με την αθανασία
εκείνο φέρνει γενεές και γεμίζουν
οι οθόνες των αιώνων
γιατί αυτό το φιλί
είναι που διεγείρει
την καταπιεσμένη αγριότητα
προσηλυτίζει το αίμα
στη θρησκεία του θανάτου
εκείνο είναι που
κόβει την ανάσα των θρήνων
κι αν ανασαίνουν ακόμα οι δικοί μου
είναι γιατί θυμάμαι
ότι φεύγοντας άφησες μεν ανοιχτή
την πόρτα της προδοσίας
αλλά το προδοτικό φιλί της
δεν μου το έδωσες.
Γράψε μου σε παρακαλώ
τη διεύθυνσή του...
(Κική Δημουλά)

[ΚΑΙ ΣΤΑΘΗΚΑ ΜΠΡΟΣΤΑ...]

...........................................................................
Καὶ στάθηκα μπροστὰ σὲ δυὸ μάτια μὲ δίχως ταίρια,
ὡραῖα σὰ λωτολούλουδα, μάτια νοσταλγικά,
ποὺ μοῦ μηνοῦσαν τὴν αὐγή, μὰ ὠιμένα ἦταν ἀστέρια
ποὺ μοῦ εἶχαν ρίξει λίγο φῶς κι᾿ αὐτὸ διαβατικά.
(Μαρία Πολυδούρη)

Απόστολος Ρίζος ~ Θέλω

Γλύπτης της ψυχής ο πόνος..αδιάκοπα σμιλεύει αλήθειες ανεξίτηλες.

Σταμάτης Μορφονιός & Φίλοι "Μη ξεχνάτε τα παιδιά"

Uriah Heep - Lady In Black

Joan Baez - Diamonds And Rust (French TV studio, 1977)

Διαμάντια και σκουριά

Καλά να με πάρει και να με σηκώσει

να το φάντασμά σου έρχεται και πάλι

μ’ αυτό δεν είναι ασυνήθιστο

είναι απλά που το φεγγάρι είν’ ολόγιομο

και ‘συ συνέβη να πάρεις

κι εγώ εδώ να κάθομαι

με το χέρι στο τηλέφωνο

ν’ ακούω μια φωνή που είχα γνωρίσει

μερικά έτη φωτός παλιότερα

να οδεύει κατευθείαν στον γκρεμό

Όπως τα θυμάμαι τα μάτια σου

ήταν πιο γαλανά κι απ’ τα’ αυγά της κουρούνας

Η ποίησή μου είν’ άθλια είχε πει.

Από πού καλείς;

Από ένα θάλαμο στα μεσοδυτικά;

Πάνε δέκα χρόνια

που σ’ αγόρασα κάτι μανικετόκουμπα,

εσύ μου ‘φερες κάτι.

Κι οι δυο μας ξέρουμε τι μπορούν να φέρουν οι αναμνήσεις

φέρνουν διαμάντια και σκουριά.

Καλά, ξεπετάχτηκες στο σκηνικό

ήδη ένα μύθος,

το ανεπιτήδευτο φαινόμενο,

ο γνήσιος μπαγαπόντης,

ξεστράτισες στην αγκαλιά μου

κι έμεινες εκεί,

για λίγο χαμένος στη θάλασσα

Η Παναγιά ήταν δικιά σου τζάμπα,

ναι το κορίτσι στο εικονοστάσι

θα σε φύλαγε αλώβητο

Τώρα σε βλέπω να στέκεσαι

με κιτρινισμένα φύλλα να πέφτουν τριγύρω

και χιόνι στα μαλλιά σου

Τώρα χαμογελάς έξω απ΄ το παράθυρο

‘κείνου του άθλιου ξενοδοχείου,

πέρα στην πλατεία Ουασιγκτόνς,

με την ανάσα μας να βγαίνει σαν άσπρο νέφος

να σμίγει και να αιωρείται στον αέρα.

Μιλώντας αποκλειστικά για μένα

κι οι δυο μας θα μπορούσαμε να ‘χαμε πεθάνει εκεί και τότε

Τώρα μου λες

πως δεν είσαι νοσταλγικός

και μετά μου ξεφουρνίζεις μι’ άλλη λέξη γι’ αυτό,

εσύ που ‘σαι τόσο καλός με τα λόγια

και με το να κρατάς τα πράγματα αόριστα,

αφού χρειάζομαι λίγη από ‘κείνη την αοριστία τώρα.

Όλα μου ξανάρχονται τόσο ξεκάθαρα,

ναι σ’ αγάπησα σφόδρα

κι αν μου προσφέρεις διαμάντια και σκουριά

έχω ήδη πληρώσει

«Εμπόδια»

Εκεί που πας να με βρεις ρίχνω ένα καινούργιο φράγμα.
Δεν είναι που δεν θέλω να με βρεις
δεν είναι που θέλω να σε διώξω.
Μόνο που πια πρέπει να δούμε καθαρά
πόσα εμπόδια αντέχουμε να ξεπεράσουμε
για να βρεθούμε.
Πρέπει να ελέγξουμε ως πού τραβάει η δύναμή μας.
Κι έπειτα, μην ξεχνάς ποτέ το ενδεχόμενο
τα φράγματα να μην τα φτιάχνω μόνος μου
μα να υπάρχουν πάνω μου και μέσα μου σα μελανές ουλές
αλλάζοντας το σήμα και το χρώμα μου.
Αυτό το εμπόδιο που είναι ο εαυτός μου
για τον εαυτό μου.

Τ. Πατρίκιος,

"Α! ναι, ξέχασα να σου πω, πως τα στάχυα είναι χρυσά κι απέραντα, γιατί σ' αγαπώ."
Τ. Λειβαδίτης

Ἔχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας.
Ἐκεῖ ποὺ τελειώνουμε ἐμεῖς
ἀρχίζει ἡ θάλασσα.

Κική Δημουλά

Μουσικές που ψιθυρίζουν...

Τα Ταξίδια Δεν Θα Τελειώσουν Ποτέ..
Αφήνω τη νύχτα να με παρασύρει στα δικά της ... 
Αφήνω τα δικά μου παράμερα..
Και παραδίνομαι...
Ανήμπορη εγώ,ανήμπορη κι η νύχτα να μ' αντέξει..
Προσπαθεί να με χωρέσει στο άπειρό της..
Ψυχή χωρίς σύνορα,
καρδιά χωρίς ρυθμό,
πού να με χωρέσει το άπειρο..
Πώς ;
Τα δικά σου, νύχτα, ψάχνω να μάθω..
Τα δικά μου τα ξέρω..
Τα κατέχω..
Άλλες γραμμές ορίζοντα να βρώ..
Αλλους δρόμους και μονοπάτια
για τους προορισμούς μου..
Εκεί ψηλά...
Πάνω άπό μένα, δίπλα σε σένα, εκεί που ενώνεται το δικό σου άπειρο
με τον δικό μου μικρό ορίζοντα ψυχής..
Νύχτα είσαι όμορφη, δε λέω...
Μα άντε σύρε να ξεκουραστείς στην αγκαλιά του φεγγαριού σου.
Πίσω από σκέψεις μελαγχολικές και ψυχές κουρασμένες που τριγύρναγαν στ αστέρια σου αδιάκοπα ... (Απο το Διαδικτυο)

Take care

Take care of the one you love,
Take care of the one you need,
Take care of the one who needs you most,
The one far from home, the one that fills your soul.
Take care of the one that holds your hand,
When it's cold.

Ίσως δεν έχουν σημασία μόνο αυτά που ζήσαμε,
ίσως μεγαλύτερη σημασία έχουν αυτά που δεν ζήσαμε..
Οι έρωτες οι ανεκπλήρωτοι,
όλα τα «σ’ αγαπώ»που τσιγκουνευτήκαμε,
όλα τα σώματα που αγγίξαμε μόνο νοητά,
όλα τα χείλη που ονειρευτήκαμε,
αλλά φοβηθήκαμε να φιλήσουμε..
Ίσως τα «όχι» μας μας έκαναν αυτό που είμαστε,
όχι τα «ναι» μας..
~Κ. Καβάφης~

Σ’ έχω τόσο ονειρευτεί,

Σ’ έχω τόσο ονειρευτεί που πια δεν είσαι αληθινή.

Προφταίνω άραγε ν’ αγγίξω αυτό το σώμα που πάλλεται,

να φιλήσω πάνω σ’ αυτό το στόμα

μια αγαπημένη φωνή που γεννιέται;

Σ’ έχω τόσο ονειρευτεί που τα μπράτσα μου συνηθισμένα,

σφίγγοντας τη σκιά σου, ν’ αγγίζουν το στήθος μου,

ίσως δεν θα μπορούσαν να τυλίξουν το κορμί σου.

Και είναι πολύ πιθανό, αν γίνει αληθινό το όραμα

που χρόνια με κατέχει τώρα, να μεταμορφωθώ και ‘γω

-σε μια σκιά. Ω ζυγαριές των αισθημάτων!

Σ’ έχω τόσο ονειρευτεί που σίγουρα δεν μπορώ πια

να ξυπνήσω.

Αποκοιμιέμαι όρθιος, το κορμί μου έχει εκτεθεί

σ’ όλες τις μορφές της ζωής και του έρωτα,

και συ, η μόνη που μετρά σήμερα για μένα,

είσαι τόσο μακριά,

που είναι πιο εύκολο ν’ αγγίξω οποιαδήποτε άλλα χείλη

ή μέτωπο παρά το δικό σου σώμα.

Σ’ έχω τόσο ονειρευτεί, έχω τόσο μιλήσει,

περπατήσει και πλαγιάσει με το φάντασμά σου,

ώστε το μόνο που απομένει είναι να είμαι

ένα φάντασμα μες στα φαντάσματα,

πιο σκιά κι από τον ίσκιο που περπατά

και θα συνεχίζει να βαδίζει χαρούμενα-

πάνω στο ηλιακό ρολόι της ζωής σου.

Ρομπέρ Ντεσνός

Πηγή http://n-tomaras.blogspot.gr/2012_07_01_archive.html

ΝΟΜΙΖΑ ΠΩΣ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΟΙ ΚΑΡΔΙΕΣ ΠΕΤΑΝ
ΟΜΩΣ ΔΕ ΜΕΤΡΑ Η ΑΓΑΠΗ ΑΝ ΔΕ ΖΕΙΣ ΤΟ ΠΑΝ
ΝΟΜΙΖΑ ΠΩΣ ΘΑ ΜΟΥ ΜΑΘΕΙ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΖΩΗ
ΜΑ ΗΤΑΝ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ, ΓΡΙΦΟΣ ΤΟ ΠΡΩΙ

'

'Έτσι είναι όλες οι φυγές των ανθρώπων που ψάχνουν ένα απάγκιο για τη γυμνή ψυχή τους..
Μια πορεία σ' ένα δρόμο..
Χωρίς όριο ταχύτητας.. Χωρίς σήματα να πληροφορούν για κλειστές στροφές, για αδιέξοδα, για γκρεμούς, για κατολισθήσεις..

Αν είσαι πολύ τυχερός, μπορεί να συναντήσεις κάποιον εκεί, στην άκρη του γκρεμού, που ξεχάστηκε μαζεύοντας κυκλάμινα από τις σχισμές των βράχων..
Αυτός μπορεί να σου δώσει την πληροφορία που ζητάς..

Μπορεί να σε πάρει από το χέρι και να περπατήσετε μαζί στο δρόμο της επιστροφής..
Άσε που θα χει μαζί του, έμπειρος αυτός, ένα παγούρι δροσερό νερό να βρέξεις τα ξεραμένα χείλη σου και να χαμογελάσεις χωρίς να ματώσεις..
.... Πρέπει να είσαι όμως από τους πολύ τυχερούς..''

Απόσπασμα απο το βιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη "Τι σου είναι η αγάπη τελικά"
http://mononai.blogspot.se/2014/01/blog-post_9113.html

Α τα γυμνά κορμιά στ’ αετώματα του χρόνου χαραγμένα-

Α τα γυμνά κορμιά στ’ αετώματα του χρόνου χαραγμένα-

 οι κύκλοι των ωρών
Που ήβραν τις ώρες μας και πάλεψαν σώμα με σώμα
ώσπου να λάμψει ο Έρωτας
Ο Έρωτας που μας παίρνει και μας ξαναδίνει
σαν παιδιά μες στην ποδιά της Γης!

Οδ. Ελύτης

Rainbow - Rainbow Eyes (1978)

Έχει φύγει από χθες
Ω, δεν μ' ένοιαζε
Ποτέ δεν νοιαζόμουνα για το χθες
Φαντασίες του αέρα

Δεν υπάρχουν αναστεναγμοί η μυστήρια
Ξαπλωμένη κάτω απ' τον ήλιο με το χρυσαφένιο χρώμα της
Δεν υπάρχουν διαλυμένες αρμονίες
Όμως έχω χάσει τον δρόμο μου
Είχε μάτια σαν το ουράνιο τόξο
Μάτια σαν το ουράνιο τόξο
Μάτια σαν το ουράνιο τόξο

Η αγάπη θα πρέπει να είναι ένα μείγμα απλό
Ένας ψίθυρος στην ακτή
Όχι έξυπνα λόγια που δεν μπορείς να υπερασπιστείς
Οδηγούνε (τα λόγια) στο "ποτέ πια"

Δεν υπάρχουν αναστεναγμοί η μυστήρια
Ξαπλωμένη κάτω απ' τον ήλιο με το χρυσαφένιο χρώμα της
Δεν υπάρχουν διαλυμένες αρμονίες
Όμως έχω χάσει τον δρόμο μου
Είχε μάτια σαν το ουράνιο τόξο
Μάτια σαν το ουράνιο τόξο
Μάτια σαν το ουράνιο τόξο

Τα βράδια του καλοκαιριού είναι πιο κρύα τώρα
Διαλύσανε και το πανηγύρι
Όλα τα φώτα έχουν κάπως πεθάνει
Η μήπως δεν υπήρχαν ποτέ;

Metallica - Nothing Else Matters [Official Music Video]

Η ΝΥΧΤΑ

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ

Τώρα έχω ξεμείνει πίσω.
Πήρα ό,τι και το κύμα που πάει να σπάσει
– αλάτι, αφρό και παφλασμό,
και με τα ρια μου τα ίδια
ένα πλάσμα ζωντανό άγγιξα·
τη σιωπή.

Είμαι εδώ και αναστενάζω
σαν όσους αγαπούν και θυμούνται και είναι μακριά.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
ROSARIO CASTELLANOS

Είχα

Είχα ένα εγώ που το χρησιμοποιούσα πολύ,

είχα μια νιότη που έφτιαχνε χρώματα από το τίποτα,

είχα μι’ αγάπη που τραγούδαγε στα πληγωμένα ζώα,

μια πίστη που περιέκλεινε και τις πέτρες ακόμη

μέσα στ’ άγια των αγίων της.
Τώρα, όχι πως έχασα

τα πράγματα μου καθώς εβάδιζα, αλλά

θα διπλώθηκαν μέσα μου κάπου, βαθιά

περιμένοντας ίσως τη σάλπιγγα

της ανάστασης.

Κ’ η Ελλάδα,

τώρα, σαν ένα μακρινό φεγγάρι από κιμωλία,
φέγγει, αμυδρά, στης μνήμης μου το διάστημα
Νικηφόρος Βρεττάκος

Να κοιτάς ψηλά

Να κοιτάς Ψηλά... Τα πουλιά πετάνε στον αέρα Ελεύθερα! Εκεί ανήκουν... Όπως και η Ψυχή του Ανθρώπου.........(Αν έχει....) Πεθαίνει αν θέλεις να την φυλακίσεις να την ευτελίσεις στο έδαφος... (Τώρα αν δεν έχεις...μην ανησυχείς... βρίσκεσαι εκεί που ανήκεις...) Ευαγγελία Λυμπεροπούλου

Όταν όλα βυθίζονται στο σκοτάδι.
Γίνε το φως που θα φωτίσει.
Όταν σπάει η καρδιά από απελπισία.
Γίνε η ελπίδα που θα τη στηρίξει.
Όταν η ψυχή γονατίζει.
Γίνε το χέρι που τρυφερά θα την κρατήσει.
Όταν όλα είναι ερημιά.
Γίνε γέλιο παιδιού που τη σιωπή θα σβήσει.
Γίνε...γίνε ότι πιο πολύ μπορείς.
Γίνε άνθρωπος.Μείνε άνθρωπος!Ευαγγελία Λυμπεροπούλου

Chris Rea E

E" is one of the most enigmatic songs of Chris Rea.
“E,” is a particularly strong intellectual letter and the numerical equivalent of 5.
It represents the five senses.
The fifth letter of the modern English alphabet.
"E" in Music:
a. The third tone in the scale of C major or the fifth tone in the relative minor scale.
b. A key or scale in which E is the tonic.
c. A written or printed note representing this tone.
d. A string, key, or pipe tuned to the pitch of this tone.

According to the Greek Alphabet Code,the letter Ε(Epsilon), expresses the sense of Motion-Movement-Course-Expansion and it’s easy to comprehend it, if we consider that when we call somebody from afar, we use it, (Hey… you! Hey Alex…). 
So, when phonetically using Ε… and sometimes, along with a tense of our hands towards someone, shows the effort of our existence to expand and communicate with the person that is away. 
Wondering what E hidden meaning is...E-arth, Ancient Greek letter epsilon, 'Ε' derivation source, E-nergy, E-xistance, E-lement................................­.

True To You

Τα βεγγαλικά σου μάτια

Άναψα όλα τα φώτα κι έδωσα παράσταση
σαν πεθάνει η αγάπη δε γνωρίζει ανάσταση

Τα βεγγαλικά σου μάτια φέγγουν σαν το φώσφορο
σαν νυχτερινά καράβια που περνούν το Βόσπορο

Έκλεισες το φως και πήγες έγινες αόρατη
νέφος που το πήρε ο αέρας σε μια πόλη αυτόματη

Τα βεγγαλικά σου μάτια ένα ολοκαύτωμα
και η μοναξιά να πέφτει σαν βροχή στο πάτωμα

Είμαι πια εγκλωβισμένος στ’ άρωμά σου στ’ όνομά σου
και στα μάτια ναι στα μάτια τα ψυχρά βεγγαλικά σου

Τα βεγγαλικά σου μάτια φέγγουν σαν το φώσφορο
σαν νυχτερινά καράβια που περνούν το Βόσπορο

Περίμενα καιρό, πολύ καιρό.
Δεν είπα σε κανέναν λέξη. Δεν ήθελα κανένας να προσέξει ότι διψούσα κι ήθελα νερό. … 
Κι ήρθε από πάνου η εντολή να βρέξει.”

(Παναγιώτης Κανελλόπουλος)

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΡΑΜΕΛΕΣ

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα... 
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση. 
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά. 
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει. 
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.
Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους. 
Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο... μετά βίας για την επικεφαλίδα. Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. 
Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται...Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα... Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση. Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους. Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους. Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους. Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους. Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια. Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή. 
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων... 
Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή. 
Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει. Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν...
Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ' όσες έχω ήδη φάει. Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου .
Mario de Andrade

Is there anybody in there?

Οι ανταύγειες του φεγγαριού στα τζάμια σαν τα μικρά αποσπάσματα ενός ονείρου που κυνηγάμε χρόνια.

 Ερωτες για πράγματα μακρινά, φιλίες με δρόμους, ή άστρα
κι η παιδικότητα που σε ό,τι καλύτερο είχε, έμεινε για πάντα άγνωστη.
Ωσπου μια νύχτα παραμέρισα τη ζωή μου και βρήκα το ωραίο ρόδο που μου είχαν υποσχεθεί.

   ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

Εσύ. Μόνο. Κι όσο μόνο εσύ, πάντα εσύ. Πάντα μόνο εσύ. Έτσι μόνο, πάντα εσύ. Για όσο πάντα, μόνο εσύ. Εσένα πάντα, μόνο. Για μόνο εσένα, εσύ. Για πάντα. Μόνο. Κανέναν άλλο εκτός εσένα. Εσύ. Για μένα. Πάντα, μόνο εσένα. Εγώ, μόνο για σένα πάντα. Τίποτα παρά μόνο εσύ. Εσένα. Εγώ. Για μένα. Κάθε εγώ, εσύ. Εσένα. Για όσα εμένα, μόνο εσύ. Για όλα εσένα, εγώ. Μόνο. Πάντα. Για κάθε μόνο εσύ, πάντα. Για τα πάντα, τα μόνο, τα εγώ, εσύ.

Πριν, τώρα, μετά. Εσύ. Εγώ.

Μόνο.

Μ. Χρονιάρη

LEONARD COHEN, BOOGIE STREET

Δεν έμεινες
γύρισες την πλάτη και προχώρησες
ούτε μια ματιά δεν σκάλωσε
στα πυκνόφυλλα του δρόμου
ούτε ένα πώς
ούτε ένα γιατί…

χρυσούλα παπαβασιλείου

On the restless road to nowhere
There's no certain peace it seems
Desire to keep on moving
till the river of dreams
Is it just because someone told you
Is it just because you found
Old freedom feels uneasy when duty is around

When allegiance asks the questions
Old freedom twists and turns
And chokes on codes of honour
On the sword of no return

And it's the curse of the traveller
The curse of the traveller
Got a hold of me
And it won't let you be

And in sleepless nights
You'll call her name
And feel loneliness cold to the bone
And when the daylight breaks
This old tired heart aches
To be such a long way, such a long way from home

And you long for the harbourlights
But you'll never be free
Of the craving for refuge
And the call of the sea
Always wanting to sell up
But always needing to buy
So till the road leads to somewhere
And that river runs dry

It's the curse of the traveller
Ain't gonna let you be
The curse of the traveller
And it sure got a hold of me