Στη δική μου οδό ονείρων δε χωράνε πολλοί συνοδοιπόροι... Εγώ και η γλυκοφίλητη μοναξιά μου...
Κυριακή 15 Ιουνίου 2014
Rene Aubry ~ apres la pluie II
Κάποτε μικρές καλοκαιρινές στάλες πέφτουν στο παράθυρό μας και το θολώνουν...
Σαν τα δάκρυα που κρύβονται από το χαμόγελό μας και βρίσκουν διέξοδο μια στιγμή..και θολώνουν το βλέμμα μας, αλλά λυτρώνουν την ψυχή μας... Δροσίζουν την κάψα της έτσι όπως πέφτουν ανεξέλεγκτα σαν τις σταγόνες της καλοκαιρινής μπόρας, για να μπορέσεις την άλλη στιγμή να χαμογελάσεις, όπως πρέπει
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ότι καλύτερο έχω διαβάσει
ΑπάντησηΔιαγραφή