μ' εξαϋλώνεις στο φως σου,
με χείλια αφίλητα κομμάτια απ' την αλμύρα
μ' εξαγνίζεις το σούρουπο
στους άσπρους τοίχους με των γιασεμιών τα μύρα
με θυσιάζεις το βράδυ την άπιστη σελήνη να μερώσειςμαριάνθη ντεβάκη
Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ Λειβαδίτης
moonflower
.Ο κόσμος ξημερώνει
Ο κόσμος ξημερώνει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου