Η φωνή μας, ο κόσμος μας, το κουράγιο μας, οι πανανθρώπινες αξίες μας και ένας λόγος που η ψυχή μας στέκει αγέρωχη.

 Ο άνεμος κουβαλά την αρχή της Δημιουργίας καθώς πνοή θεϊκή έδωσε ζωή στην πλάση. 

Ο ήχος έπρεπε να μεταφέρει το μήνυμα του. 

Αγκιστρώθηκε, λοιπόν, στην “ουρά” του ανέμου και ταξίδεψε... 

Δεν θα έφτανε ως εμάς όμως αν δεν υπήρχε η ενδιάμεση οδός. 

Αόρατη για τους κοινούς θνητούς, άυλη, αλλά με ένα αρχάγγελο να στέκει εκεί και να άδει. 

Πώς αλλιώς; 

Μόνο η φωνή θα μπορούσε να “αγκαλιάσει” και να μεταδώσει την αρχέγονη μελωδία.

 Για μας ένας υπήρξε ο αρχάγγελος και τα φτερά του ακούμπησαν στην κορφή του Ψηλορείτη. 

Εκεί, που το κοσμικό συναντά το υπερβατικό. 

Εκεί που το μυστήριο της Κρήτης είναι βαθύ σύμφωνα με τον Καζαντζάκη. 

Εκεί που φωνή ηλεκτρισμένη, στεντόρεια, διαπεραστική, γεννήθηκε και έπεσε ως μάννα εξ ουρανού για να μας κρατήσει ζωντανούς, όρθιους, γενναίους, λεβέντες. Ενσάρκωση αυτής ο Νίκος Ξυλούρης. 

Η φωνή μας, ο κόσμος μας, το κουράγιο μας, οι πανανθρώπινες αξίες μας και ένας λόγος που η ψυχή μας στέκει αγέρωχη.

Αλέξανδρος Στεργιόπουλος