«Έρχεται μια στιγμή που μετά από μια ολόκληρη ζωή στο να προσθέτεις, αρχίζεις να αφαιρείς.
Αφαιρείς τα τρόφιμα που σου κάνουν κακό.
Αφαιρείς τα ρούχα που σου είναι πολύ στενά ή πολύ φαρδιά.
Αφαιρείς τα περιττά που ξέχασες στα συρτάρια, μαζί με την παλιά πεποίθηση ότι δε θα είναι καλά.
Αφαιρείς την καρδιά σου από τα μέρη όπου δεν υπάρχει αγάπη.
Αφαιρείς το χρόνο που αφιέρωσες κυνηγώντας ανθρώπους.
Αφαιρείς το βλέμμα σου από εκείνους που σε πλήγωσαν.
Αφαιρείς τη δύναμη από το παρελθόν.
Αφαιρείς τις ενοχές από τις ιστορίες σου και το βλέμμα αυτών που μιλούν πίσω από την πλάτη σου.
Αφαιρείς τα ζιζάνια γύρω από τα όνειρά σου, τους συμβιβασμούς που κάνουν τις επιλογές σου βρώμικες, τα επιτρεπόμενα "ναι" για να προσαρμοστείς.
Ο αληθινός πλούτος δεν είναι να προσθέτεις, αλλά να αφαιρείς...»
Μανουέλα Τότο
Now We Are Free
Almighty freedom
Almighty freer of the soul
Be free
Walk with me
Through the golden fields
So lovely
Lovely...
We regret our sins, but...
We sow our own fate and
Under my face I remain feeble
Under my face, I smile
(Aaahh)
Even alone/afraid
Under my face I will be waiting
Run with me now soldier of Rome
Run and play in the field with the ponies
Almighty freedom
Almighty freer of the soul
Be free
Be free
And imagine
Free with peace at last
It's lovely
It's lovely, this land
No one can believe or understand
How far I came just for my lovely family
I should have been there
with them when the world crashed down
But now they rest with me.
I'll never forget
How I felt that moment
I became Free.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου