Μια παράξενη σιωπή κατοικεί
στη μορφή σου
Μια αλήθεια που αποφεύγεις
να πεις
Κάθε νύχτα, όταν δραπετεύει το φως
κλέβω πάντα το βλέμμα σου
απ' τις φωτογραφίες
για να διασώσω τα θαύματα
Τις μικρές σου στιγμές που ανόθευτα ζήσαν
Έμαθα ν' αγαπάω
κάθε αδυναμία σου
κάθε πληγή
που αφήσαν στα χέρια σου
κάθε γιατί που σε κάνει
να είσαι
Και για όλα αυτά μονάχα ένα σου ζήτησα
Τις κρύες ώρες του κόσμου
να ανάβεις το γέλιο σου
ν' ακουμπάω τη ζωή μου
Μ. Χρονιάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου