Δυό χρόνια Εκείνη τόν περίμενε ,
με τήν ψυχή στα δόντια , όπως λένε ,
κ΄ εκείνος ήρθε κάποια μέρα ,
αρχές τής άνοιξης , σά να μήν είχε
συμβεί τίποτα.
Αυτό ακριβώς τή σκότωσε.
Δέν κατάλαβε εκείνος - πώς
ήταν πεθαμένη αντίκρυ του ,
μέ φόντο ένα περίλαμπρο ,
τετράγωνο , ανοιχτό παράθυρο.
Τήν κοίταζε μ΄ ερωτική αυτοπεποίθηση ,
μ΄ αυτη τήν εύκολη , σχεδόν επαγγελματική,
ασκημένη επιθυμία .
Τό βλέμμα του ζεστά ψυχρό τρυπάνιζε
κάποια απλιά ναρκωμένη πληγή μές
στά οστά τής.
Κ΄ ήτανε μιά σκηνή παράξενη κι ωραία ,
σάν κάποιος ,
νάχε πεθάνει αμίλητος στήν πολυθρόνα
τού οδοντιατρείου..
κι ό γιατρός , να συνέχιζε ήσυχα
νά τού σφραγίζει ένα δόντι
ενώ ό ήλιος τού Ιουνίου λαμποκοπούσε
στό καφετί πετσί τής πολυθρόνας.
.......................... .......................... ......................
" ~ Γιάννης Ρίτσος ~ "
.......................... ......................
Ο Πίνακας ζωγραφικής πού συνοδεύει τό
Ποίημα ... είναι τού .. " ~ Edward J. Reed ~ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου