Πλάτων Τσιπίδης - Συγχώρα με,αγάπη μου

 

μα αγαπάς, πώς να το καταλάβεις; Γιατί: τι είναι η αγάπη;
Κάποιος πήγε να πει κάτι και δεν είπε τίποτα.
Είπε πως είναι κάτι σαν φωτιά. Μα είναι; Άλλος είπε πάλι,
πως είναι δροσούλα, άλλος σαν δοξαριά. Τι είναι τέλος πάντων…
Κι αν, πάλι, αγάπη είναι κάτι που το λένε «αγάπη», είναι αυτό η αγάπη;
Ένα λουλούδι είπε: «Αγάπη; Είμαι εγώ». Τρελαίνεσαι με τέτοια καμώματα...
Όσο έχεις κάτι μέσα σου και δε χρειάζεται να το πεις,
το έχεις και ησυχάζεις.
Σε καίει… Σε λιώνει… Εσύ το βλέπεις.
Κι αντί να βάλεις τα κλάματα, το ρίχνεις στο τραγούδι.
Είσαι μεθυσμένος και δεν έχεις πιει ούτε στάλα!
Αυτό το «πράμα» πρέπει να σκάβεις μέσα σου μια λακούβα να το θάβεις, κι ό, τι βρέξει...
Μην το λες πουθενά. Άστο να σε κάψει.
Θα ξέρεις ότι χάνεσαι λίγο λίγο από μια αρρώστια που δεν ξέρεις τ' όνομά της...
Θα ξέρεις όμως ότι είναι μια αρρώστια, που σε κάνει όμορφο.

 Ομορφαίνεις και πεθαίνεις… Κι όταν θα νομίσεις ότι πέθανες… θα 'χει τελειώσει η αρρώστια...
Θα είσαι ζωντανός, μα θα είσαι και άσκημος...
Αλήθεια… αυτό είναι η αγάπη;

Όποιος αγαπά δεν μπορεί να το πει.
Κι όποιος δεν αγαπά, δεν το ξέρει...

Μενέλαος Λουντέμης