Αχ, και να ξανανθίσει η πολυπόθητη η ελπίδα καταλαμβάνοντας πιότερο χώρο στο πικρό κατώφλι της προσμονής. Αχ, άμποτε και τα γυρίσματα των καιρών να φέρουν και τα δικά μας… «θυρανοίξια» σε τούτo τον τόπο της λησμονιάς και της μακράς εγκατάλειψης…
Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ Λειβαδίτης
moonflower
.Ο κόσμος ξημερώνει
Ο κόσμος ξημερώνει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου