Στη δική μου οδό ονείρων δε χωράνε πολλοί συνοδοιπόροι...
Εγώ και η γλυκοφίλητη μοναξιά μου...
Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ Λειβαδίτης
moonflower
.Ο κόσμος ξημερώνει
Ο κόσμος ξημερώνει
Παρασκευή 2 Μαΐου 2014
«Πήγαινε σε μια παραλία και πάρε στα χέρια σου μια χούφτα άμμο. Προσπάθησε να ξεχωρίσεις έναν κόκκο. Αυτό είσαι. Αυτό είμαστε. Ένα τίποτα. Κι' όμως, ο Θεός βλέπει κάθε κόκκο χωριστά. Και τον προστατεύει. Τον κάθε κόκκο άμμου. Γι' αυτό κάθε μέρα να τον ευχαριστείς. Για αυτά που σου έδωσε, αλλά και για αυτά που δεν σου έδωσε…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου