Στη δική μου οδό ονείρων δε χωράνε πολλοί συνοδοιπόροι... Εγώ και η γλυκοφίλητη μοναξιά μου...
Σάββατο 15 Μαρτίου 2014
Λυπάμαι~Δημήτρης Καρράς, Αρετή Κετιμέ
Είχα ανάγκη άλλο φινάλε
είσαι σκληρή σαν πέτρα
τα δάκρυά μου μέτρα
ξέχασέ τα όλα και πάμε.
Λυπάμαι μα δεν θα μπορέσω
ξανά να ξεχάσω
θα σε κρατήσω
για πάντα μυστικό.
Λυπάμαι μα δεν θα τ`αντέξω
στο τέρμα να φτάσω
είσαι ένας δρόμος
που βγάζει σε γκρεμό.
Μην με αφήνεις αφού το ξέρεις
πάντα σε σένα θα γυρίζω
μονάχα εσύ μ`ενδιαφέρεις
μείνε εδώ και ας λυγίζω.
Λυπάμαι μα δεν θα μπορέσω
ξανά να ξεχάσω
θα σε κρατήσω
για πάντα μυστικό.
Λυπάμαι μα δεν θα τ`αντέξω
στο τέρμα να φτάσω
είσαι ένας δρόμος
που βγάζει σε γκρεμό.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου