Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ Λειβαδίτης

Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ  Λειβαδίτης
moonflower

.Ο κόσμος ξημερώνει

.Ο κόσμος ξημερώνει
Ο κόσμος ξημερώνει

Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2024

Θα μ'αγαπάς ακόμα;

Η ΑΓΑΠΗ δεν οριοθετείται..μας ψιθυρίζει τα πιο άγρυπνα βράδια μας πως όσοι περάσαν απο τις συμπληγάδες του πόνου ξέρουν πως μόνη αιωνιότητα είναι αυτή, που μοιραζόμαστε την ψυχή μας.

Χάρις Αλεξίου & ΛΕΞ – Φύγε


Αποφάσεις, εντάσεις, καινούργιες προφάσεις και φεύγεις ξανά Έξω ο κόσμος σπαράζει κι εσύ το βιολί του «εγώ» σου Τώρα μέσα στα κόκκινα μάτια σου βλέπω ένα νέο χιονιά Η καρδιά σου παγώνει και γίνεται ο νέος εχθρός σου Δες τα μάτια του πρώτου τυχόντα που μπρος σου θα βρεις Στάσου μία στιγμή να ρωτήσεις μονάχα τι έχει Τι κοιτάς τις πληγές σου λες κι είσαι εσύ το θύμα της γης Κάθε άνθρωπος έχει ένα βάσανο που δεν αντέχει Φύγε Απ’ τον παλιό εαυτό σου, φύγε Αυτός είν’ ο εχθρός σου τώρα Φύγε μακριά του, φύγε Rap Ο εαυτός μου είν’ αγκάθι μες στο μαραμένο άστυ το ποτίζανε με λάθη, λίτες και δημοσιογράφοι Ο κύκλος μου είναι κάφροι, ταλαιπωρημένα άνθη που ζούνε μες στου ανθοπωλείου το πιο σκονισμένο ράφι Όλοι τους ζουν απ’ τις γωνίες, στρογγυλό είναι το μηδέν, τους αηδιάσανε οι μεν τους ξενερώσανε οι δεν Καμαρώνουν τις πλατίνες, τα sold out, τα top ten Στέλνουν στη μάνα τους ν’ ακούσει ποια μου λέει το ρεφραίν Δε μας βλέπουν σαν απειλή, λένε άσε να χαρεί το παιδί Γιατί όσο δεν έχουν ο ένας τον άλλο, όσα κι αν βγάλουν θα ‘ναι φτωχοί Λέω «ευχαριστούμε πολύ» γιατί που ξέρεις έτσι μπορεί να μας δουν έξω από τη βουλή με τα Yamaha και τα Audi Ζούμε στην τραγωδία όλοι μας σαν το Χορό Η Νέα Σμύρνη έχει ιστορία, μα δεν την έγραψα εγώ Ίσως καλύτερα να έφευγα μα δεν μπορώ μακριά μου, εγώ τα βράδια μου ξημέρωνα κι αυτό ήταν χαρά μου Φύγε Απ’ τον παλιό εαυτό σου, φύγε Αυτός είν’ ο εχθρός σου τώρα Φύγε μακριά του, φύγε Πώς αντέχεις στις φλέβες σου αίμα πικρό να κρατάς Μες στο στήθος σου ένα παιδί φοβισμένο φωλιάζει Βγες ξανά από κει που η πλάνη σου λέει που να πας Βρες τον άγγελο μέσα σου που ξέρει να σ’ αγκαλιάζει Πόσοι έχουν ακόμη νομίζεις το όνειρο να τους κρατά Ένα σύντροφο κάθε πρωί να τους λέει καλημέρα Σώσε ό,τι μπορείς πριν βουλιάξεις κι εσύ στα κρύα νερά Την καρδούλα σου πρώτα που οι δαίμονες κάνουν παρέα Φύγε Απ’ τον παλιό εαυτό σου, φύγε Αυτός είν’ ο εχθρός σου τώρα Φύγε μακριά του, φύγε

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2024

Γιώργος & Νίκος Στρατάκης - «Εκεί Που Κλαίνε Οι Αετοί» (Σασμός OST) - Of...

Δυο ποτάμια είν’ η ζωή καλή μου
που κυλάνε βιαστικά
Το’ να πνίγει την σιωπή μικρή μου
Τ’ άλλο πλένει την καρδιά.

Συναντιούνται εκεί που σβήνει ο ήλιος,
που φυλάει ο θάνατος.
Εκεί γίνεται εχθρός κι ο φίλος
Κι ο χαμένος σου εαυτός.

Εκεί που κλαίνε οι αετοί
Εκεί που σβήνουν οι θεοί.
Εκεί θα πάω να κοιμηθώ
καρδιά μου αγνή
ψυχή μου εσύ.

Χάθηκα μες την δική σου αγάπη
Στα δικά σου δάκρυα
Έσβησε και το μικρό κεράκι
Που τρεμόπαιζε χαρά.

Εκεί που κλαίνε οι αετοί
Εκεί που σβήνουν οι θεοί.
Εκεί θα πάω να κοιμηθώ
καρδιά μου αγνή
ψυχή μου εσύ.

Εκεί που κλαίνε οι αετοί
Εκεί που αγιάζει ένα παιδί.
Εκεί για πάντα θα χαθώ
καρδιά μου αγνή
ψυχή μου εσύ.


Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2024

Stratovarius ~ Forever

Ω απέραντη νοσταλγία για κάτι που ποτέ δεν ζήσαμε κι όμως αυτό υπήρξε όλη η ζωή μας…

Τάσος Λειβαδίτης

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2024

ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΗΣ -ΒΡΟΧΗ GR.

Τότε με είδε ο ουρανός κι έκλαψε κι αυτός.
Μια καταιγίδα ξέσπασε κραυγάζοντας κι ενώθηκε με τις κραυγές και τις δικές μου και καθενός που βρέθηκε σ'αυτήν την πόλη μοναχός. Ίσαμε που ένα σφύριγμα σκίζει την πολιτεία στα δυο και ξεψυχάει στα πόδια μου, αφήνοντας να διαφανεί ο παλιός ήχος από ένα τσέμπαλο, που μες στη νύχτα με οδήγησε στο εσωτερικό ενός σιωπηλού σπιτιού-ενός σπιτιού, που κατοικεί η μητέρα μου. Μάνος Χατζιδάκις-Το Χαμόγελο Της Τζοκόντας (1965)

Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2024

Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2024

Χρήστος Νινιός ~ Καημός

Ο συντελεσμένος, ο αληθινός εαυτός μας, βρίσκεται στο χτες, στο ανεπανόρθωτο.
Το αύριο δε μας ανήκει ακόμα και το τώρα είναι περιγελαστικά Φευγαλέο, έτσι που αφανίζεται προτού το ιδείς.
Πού ζούμε λοιπόν;
Σε μια διάσταση έξω από το συγκεκριμένο. Μέσα σ΄ ένα γνέψιμο ιδεατό, που σχεδιάζεται κάπου έξω από το χρόνο.
Το μυαλό, ύστερα, χωνεύει σε μια πρέζα στάχτη - κι η ιστορία πάει, τέλειωσε. Μέσα στο Φευγαλέο παρόν, υπάρχει μια παρουσία με τρομαχτική ενάργεια:
Ο πόνος.
Μονάχα ο πόνος κάνει το τώρα παρόν. Όσο κι αν απογειωθείς με το νου σου, δε θα φιμώσεις τον πόνο.
Έτσι, ανάμεσα στους δυο αυτούς ίσκιους, το χτες και το αύριο, δε μένει παρά ένας πόνος ασώματος, που να μαρτυρεί πως έχουμε υπάρξει.
Είμαστε μια κραυγή από στόμα άσαρκο, ριγμένη μέσα στο λιοπερίχυτο χάος"
ΆγγελοςΤερζάκης

Νοσταλγία για την αθωότητα, που μας στέρησαν...

Νοσταλγία για την αθωότητα, που μας στέρησαν...
Αγωνία για να την ξανακερδίσουμε!
Αέναη αναζήτηση, δίψα για χαμόγελο, χαρμολύπη, γιατί κάποτε εκπέμπαμε τα χρώματα της άνοιξης και το φως, όπως ξεπηδάει ανάμεσα στις συστάδες του δάσους, σαν ξίφος, που υπόσχεται επιστροφή στα χρόνια της αγνότητας...

Κυριακή 4 Αυγούστου 2024

Ψευδαισθήσεις..

 

“Οι περισσότεροι από εμάς παραμένουμε αδαείς γύρω από τον εαυτό μας, επειδή η αυτογνωσία είναι επώδυνη και προτιμούμε την απόλαυση της ψευδαίσθησης.” — Aldοus Huxley, 1894-1963



Πέμπτη 11 Απριλίου 2024

Επίκληση





Σε αγαπούσα. Ίσως η αγάπη
δεν έσβησε ακόμα στην ψυχή.
Μα, ας μη σ’ αναστατώνει πια
ο έρωτας μου. Δεν θέλω θλίψη
να σου δώσω περιττή.

…..

Σε αγαπούσα σιωπηλά,
χωρίς ελπίδα βασανισμένος
από ζήλεια και ντροπή.
Σε αγαπούσα τρυφερά κι αληθινά
τόσο που εύχομαι κι’ ο άλλος
έτσι να σ’ αγαπά.

Αλεξάντερ Πούσκιν

Nicki Parrott - I Will Wait For You

Οι θλίψεις οι πολλές και οι δυσκολίες  την είχαν χαράξει. 
Όμως τα μάτια της!
 …Τα μάτια της  ήταν εκεί, ολοζώντανα. Υγρά , λαμπερά, με συγκίνηση, με εγρήγορση. 
Αμέσως το έβλεπες πως ήταν  μάτια που είχαν πολύ αγαπηθεί, που είχαν χορτάσει την αγάπη. 
Έτσι συμβαίνει πάντα με  τα μάτια  και με ό,τι  απομένει από το χαμόγελο.
 -Υπάρχουν μάτια όμως που από το πουθενά εμφανίζονται μια στιγμή μπρος μας, βυθίζονται στα δικά μας μάτια  και αξιώνουν: 
«Εδώ θα μείνεις» ή «Σε περίμενα». Συνήθως τέτοιες ακριβές διασταυρώσεις δεν  περιέχουν διλήμματα. 
Θα μπορούσε  να πει κανείς πως ούτε ενοχές περιέχουν. Προσπαθούν  να αισθανθούν ενοχές, γιατί έτσι πρέπει, έτσι είναι το σωστό, το λογικό, όμως στην ουσία , όχι.
Μάρω Βαμβουνάκη

Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2024

Γεια σου σκοτάδι, παλιόφιλε

Γεια σου σκοτάδι, παλιόφιλε
Ήρθα να σου μιλήσω ξανά
Γιατί ένα όραμα που σέρνεται απαλά
Άφησε τους σπόρους του ενώ κοιμόμουν
Και το όραμα που φύτεψε στο μυαλό μου
Παραμένει ακόμη
Μέσα στον ήχο της σιωπής
Σε ανήσυχα όνειρα περπατούσα μόνος
Σε στενά πλακόστρωτα δρομάκια
Κάτω από το φωτοστέφανο μιας λάμπας του δρόμου
Γύρισα τον γιακά μου στο κρύο και υγράνθηκε
Όταν τα μάτια μου μαχαιρώθηκαν από την λάμψη μιας λάμπας νέον
Που έσχιζε τη νύχτα
Και άγγιξε τον ήχο της σιωπής
Και στο γυμνό φως αντίκρισα
Δέκα χιλιάδες ανθρώπους, ίσως περισσότερους
Ανθρώπους που συζητούσαν χωρίς να μιλάνε
Ανθρώπους που ακούν χωρίς να δίνουν προσοχή
Ανθρώπους που γράφουν τραγούδια των οποίων τις φωνές δεν μοιράζονται ποτέ
Και κανείς δεν τόλμησε
Να διαταράξει τον ήχο της σιωπής
''Ανόητοι'', είπα, ''δεν γνωρίζετε
Η σιωπή σαν καρκίνος εξαπλώνεται
Ακούστε τα λόγια μου για να σας διδάξω
Πάρτε τα χέρια μου για να σας φτάσω''
Αλλά τα λόγια μου, σαν σιωπηλές σταγόνες βροχής έπεσαν
Και αντηχούσαν στα πηγάδια της σιωπής
Και οι άνθρωποι υποκλίνονταν και προσεύχονταν
Στον Θεό που είχαν φτιάξει από νέον
Και η πινακίδα έβγαλε την προειδοποίηση της
Και οι λέξεις που σχημάτιζε
Και η πινακίδα έλεγε,
''Τα λόγια των προφητών
Είναι γραμμένα στους τοίχους του τρένου
Και στις φτωχογειτονιές
Και ψιθυρίζονται στον ήχο της σιωπής''

Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2024

Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2024

Τρίτη 13 Φεβρουαρίου 2024

Yello - Lost Again

 «Το μυστήριο της ανθρώπινης ύπαρξης δεν βρίσκεται στο να μένουμε απλώς ζωντανοί, αλλά στο να βρούμε κάτι για να ζούμε»
(Αδελφοί Καραμάζοφ) Φ.Ντοστογιέφσκι

Yello - Out Of Dawn (2009)

I wanna be with youTill the end of time.And you will always fly,You'll never be mine.And when I see you smile,It's like a distant light.Fear of your fading love.

Δευτέρα 15 Ιανουαρίου 2024

Ελεονώρα Ζουγανέλη - Το Κόκκινο Ποτάμι

Πριν σε βρω σε έχασαΜια στιγμή δεν ξέχασαΤο ποτάμι μάτωσεΗ αγάπη δάκρυσε
Η ζωή μας όλη ένας ποταμόςΑλλιώτικος Θεός που μας χωρίζειΜία όχθη εδώ στην άλλη το θεριόΣαν δάκρυ στο καιρό που με ορίζει
Η φωνή μου όλη έγινε κραυγήΤο αίμα στην πληγή στο νου αφρίζειΜία όχθη εδώ στην άλλη το θεριόΣαν δάκρυ στο καιρό που με ορίζει
Μη μου λες γιατίΓίνε ουρανός και γηΜες τη σκοτεινιάΦώτισε μου τα κελιά
Πριν σε βρω σε έχασαΜια στιγμή δεν ξέχασαΤο ποτάμι μάτωσεΗ αγάπη δάκρυσε
Σαν το ναυαγό αφού δεν είσαι εδώΠου να 'βρω ουρανό και που πατρίδαΜέσα στη βροχή σαν το τρελό σκαρίΠου σκίζει το νερό χωρίς ελπίδα
Νιώσε τη στιγμή πριν έρθει η αυγήΜε μίσος και οργή σαν καταιγίδαΣαν το ναυαγό αφού δεν είσαι εδώΠου να 'βρω ουρανό και που πατρίδα
Μη μου λες γιατίΓίνε ουρανός και γηΜες τη σκοτεινιάΦώτισε μου τα κελιά
Πριν σε βρω σε έχασαΜια στιγμή δεν ξέχασαΤο ποτάμι μάτωσεΗ αγάπη δάκρυσε