Film - Alarm

Hey wait i have a second heart beating at the right of my chest A second mouth breathing with oxygen masks I've cut the wires but the bells keep ringing Emotionless

Αποδέξου το....

 

Οι δύο όψεις

 

Να που χρειάζονται τα σχήματα
και οι δύο όψεις των πραγμάτων
για τις δύσκολες μέρες
να μας κρατούν συντροφιά
στη δίνη του ανέμου
στις σιωπηλές Κυριακές
όταν η μοναξιά γίνεται θηλιά
έτοιμη να μας πνίξει
να λοιπόν γιατί χρειάζονται
οι φωλιές των πουλιών
στις στέγες των σπιτιών
τα φύλλα στους γυμνούς κορμούς των δένδρων
η άνοιξη μετά το χειμώνα
για να μας κρατούν σφιχτά απ’ το χέρι
από τη μέση αγκαλιά
μην τυχόν και πέσουμε και χαθούμε.

(από την ποιητική συλλογή΄΄Αστεγη αγάπη΄΄)

ΦΑΝΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ

Αναζήτηση (cover) by Μonsieur Minimal feat Μαρία Παπαγεωργίου

Μικρό παιδί μπροστά στην τηλεόραση, έβλεπα τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος  να πέφτουν πάνω στα ερωτευμένα σώματα ενός άνδρα και μιας γυναίκας.  "Έτσι να είναι, λες, ο έρωτας;" αναρωτιόμουν, καθώς στα ηχεία μια παθιασμένη φωνή με τέλεια άρθρωση και ανάσες που τσακίζουν κόκαλα υποσυνείδητα μου το επιβεβαίωνε.

 Μonsieur Minimal 

Athena Andreadis, Andrea Bocelli concert - All Alone Am I (Min Ton Rotas...

Είμαστε σαν τα βιβλία. ...

 

«Είμαστε σαν τα βιβλία.

Οι περισσότεροι βλέπουν μόνο την κάλυψή μας, η μειοψηφία διαβάζει μόνο την εισαγωγή, πολλοί πιστεύουν τους επικριτές.

Λίγοι θα γνωρίζουν το περιεχόμενό μας. »

-- Εμίλ Ζολά

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι

 

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τ’ άγριο μαλλί σου στην τρικυμία
το ραντεβού μας η ώρα μία
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τα μαύρα μάτια σου το μαντίλι
την εκκλησούλα με το καντήλι
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
με τα μισόλογα τα σβησμένα
τα καραβόπανα τα σχισμένα
Μες στις αφρόσκονες και τα φύκια
όλα τα πήρε τα πήγε πέρα
τους όρκους που έτρεμαν στον αέρα
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι

                                                                    Ο. Ελύτης

Να σκέφτεσαι τους άλλους

 

Καθώς ετοιμάζεις το πρωινό σου, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Μην ξεχνάς να ταΐζεις τα περιστέρια.
Όταν πολέμους ξεκινάς, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Μην ξεχνάς όσους λαχταρούν την ειρήνη.
Όταν πληρώνεις το νερό, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Εκείνους που μόνο τα σύννεφα έχουν να τους θηλάσουν.
Όταν γυρνάς στο σπιτικό σου, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Μην ξεχνάς όσους ζουν σε αντίσκηνα.
Όταν τα αστέρια μετράς πριν κοιμηθείς, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Εκείνους που δεν έχουνε πού να πλαγιάσουν.
Όταν ελεύθερα μιλάς, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Εκείνους που δεν τους αφήνουν να μιλήσουν.
Και καθώς σκέφτεσαι εκείνους τους άλλους,
στον εαυτό σου γύρισε και πες:
«Αχ και να ήμουν ένα κερί στο σκοτάδι».

Μαχμούντ Νταρουίς, «Να σκέφτεσαι τους άλλους»

*Μετάφραση: Τζένη Καραβίτη (εκδόσεις Νήσος, 2009)

Θέλω ν’ αναπνεύσω τον αέρα μόνος

Θέλω ν’ αναπνεύσω τον αέρα μόνος

δεν έχω σφυγμό όταν είμαι με κόσμο, 
δεν συναναστρέφομαι με κανονισμούς.

Fernando António Nogueira de Seabra Pessôa

.... το φως δεν έχει σκιά...

.... το φως δεν έχει σκιά ...
 

άφησε με να σ΄ ακολουθήσω...

 

Κόνδορα,

άφησε με να σ΄ ακολουθήσω

πάρε με μαζί σου

στις μακρινές πτήσεις

στα υπερπόντια ταξίδια σου..

ένα σμήνος πουλιά η ζωή μας

κάθε ένα μια απόφαση, ένα δίλημμα ένας προορισμός

Φανή Αθανασιάδου

καλοσύνη...

 

Kindness is the language which the deaf can hear and the blind can see.

Η καλοσύνη είναι η γλώσσα που ο κωφός μπορεί να ακούσει και οι τυφλός μπορεί να δει.

Mark Twain

... μια ευχή!

 

Καλοκαίρι πάντα

Καλοκαίρι πάντα

η φωνή σου ακούγεται

συναρπαστική, ικετευτική,

μοναχική διακριτική ανατριχίλα

που αναταράζει

τον κενό χρόνο της προσμονής.

Θα σε περιμένω

κάτω από τα φώτα

με τις πορτοκαλί ανταύγειες.

Απόψε θα πούμε αντίο

κι ίσως δεν ανταμώσουμε ποτέ

ο έρωτάς μας θα χαθεί

κι η αγάπη μας θα μείνει

μια αέρινη αστρική παρουσία

στον σκοτεινό ουρανό της νύχτας.

(Από τη συλλογή ΄΄Φωτεινές ανταύγειες και νυχτερινοί φόβοι της μοναξιάς΄΄)

ΦΑΝΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ

δεν είναι φεγγάρι...

 

«Αυτό το δισκίο, το ακουμπισμένο στο μαύρο ατμοσφαιρικό τραπέζι, που το περνάς κι εσύ, όπως κι οι άλλοι, για φεγγάρι, ας' το, δεν είναι φεγγάρι. 

Είναι το βραδινό μου χάπι το ψυχότροπο»

-Κική Δημουλά

HAUSER - Wicked Game

« Ήτανε μια φορά», Πρωτοψάλτη - Πασχαλίδης - Σαΐα - Καρούνης - Νεοφυτίδη...

ΑΣΤΑΘΕΙΑ...

 

Μνήμη

 Μνήμη

Ξεχείλισε το ποτάμι
στην εκβολή της μνήμης
και οι γύρω περιοχές πλημμύρισαν
καθώς δεν άντεξαν το βάρος των αναμνήσεων∙
τα εποχικά αρδευτικά έργα
αποδείχτηκαν ανεπαρκή
αφού δεν μπόρεσαν να σταματήσουν
την ορμητική ροή του νερού
ούτε να ανακαλέσουν στη θέση του
τον παρελθόντα χρόνο.

(από την ποιητική συλλογή Άστεγη αγάπη)

Φανή Αθανασιάδου

Λείπει Πάλι Ο Θεός

" Η μέρα ξύπνησε. Ανασηκώθηκε στις μύτες των ποδιών της και είδε τον κόσμο ακόμη πλαγιασμένο με όνειρα και μαγγανείες της νύχτας.."

(Κική Δημουλά)

Παντελής Θαλασσινός - Κεραυνός και αστραπή

Ένας κήπος, ένα φεγγάρι ένα πουλί από φεγγάρι σε φωνάζουν. Έλα. Τα φύλλα ξεχάσανε το χρώμα τους. Μην αργείς. Σταχτί χρώμα, σταχτιά σκέψη, ξεχνάω να δω, ξεχνάω να πάω — πού πάω; Θέλω τον πόνο ολόκληρο, όρθιο, τον πόνο πέτρινο, όρθιο κι ακέριο. Μη φύγεις.

Έρωτας τάχα -Μυρτιώτισσα

Asadov - Dark Sun (Original Mix)

"Hurting someone can be as easy as throwing a stone in the sea. But do you have any idea how deep that stone can go? "

-Anonymous (pinterest)

Julio Iglesias & Wendy Moten - Just Walk Away

Je veux - ZAZ (greek subs)

Που λέτε: ο μόνος δρόμος είναι η ανατολή!

 Ψηλά μ' έναν πυρσό από στάχυα η λεβεντιά

Προχωρεί μες στα κύματα και τραγουδάει:

Ω παιδιά που με νιώθετε — πατριωτάκια του ήλιου
Με βέργες και παράξενα πουλιά στα χέρια,
Με χλοερές καρδιές και μάτια καθαρά
Που ακούτε από τις παραλίες την ανατολή να βουίζει
Ζεσταίνοντας στην αγκαλιά σας ένα φως απέραντο
Από την άκρη τ' ουρανού ώς το βάθος της καρδιάς
Με πείσμα πορφυρό — πατριωτάκια του ήλιου
Που λέτε: ο μόνος δρόμος είναι η ανατολή!

Της ελιάς και της συκιάς και του κυπαρισσιού
Των αμπελιών των ξεροπόταμων και των μεγάλων τρούλων
Η γη ακουμπάει από τη μια μεριά στην όχθη των ονείρων σας
Ακούστε με είμαι από τους δικούς σας δώστε μου ένα χέρι
Που ν' αγαπάει μεμιάς να κόβει τα ολόκληρα όνειρα
Να κολυμπάει ελεύθερα στα νιάτα των νεφών.

Η γη μιλάει κι ακούγεται απ' το ρίγος των ματιών.

Από τη συλλογή Ήλιος ο πρώτος (1943)

[πηγή: Οδυσσέας Ελύτης, Ποίηση, Ίκαρος, Αθήνα 2002, σ. 91-92]

Supertramp Don't Leave Me Now

Leave me out in the pouring rain

Σε έναν κόσμο που δεν ήμουν πριν

 

«Ψάχνω πάντα να βρω κάτι παραπάνω από τον εαυτό μου. Θέλω πάντα να κάνω το επόμενο βήμα προσπαθώντας να βελτιωθώ και να πάω σε έναν άλλο κόσμο, διαφορετικό. Έναν κόσμο που δεν ήμουν πριν».

Άιρτον Σένα, 21 Μαρτίου 1960 -1 Μαΐου 1994.

“Δεν μπορώ να σταθώ, δεν μπορώ να καώ, κανένας δεν μπορεί να με σβήσει!”

Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.

Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή· ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός· κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος.

Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή· κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι΄ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.

Στα πρόσκαιρα ζωντανά σώματα τα δυο τούτα ρέματα παλεύουν:

α) ο ανήφορος, προς τη σύνθεση, προς τη ζωή, προς την αθανασία·

β) ο κατήφορος, προς την αποσύνθεση, προς την ύλη, προς το θάνατο.

Και τα δυο ρέματα πηγάζουν από τα έγκατα της αρχέγονης ουσίας. Στην αρχή η ζωή ξαφνιάζει· σαν παράνομη φαίνεται, σαν παρά φύση, σαν εφήμερη αντίδραση στις σκοτεινές αιώνιες πηγές· μα βαθύτερα νιώθουμε: η Ζωή είναι κι αυτή άναρχη, ακατάλυτη φόρα του Σύμπαντου.

Μια Φλόγα είναι η ψυχή του ανθρώπου· ένα πύρινο πουλί, πηδάει από κλαρί σε κλαρί, από κεφάλι σε κεφάλι, και φωνάζει: “Δεν μπορώ να σταθώ, δεν μπορώ να καώ, κανένας δεν μπορεί να με σβήσει!”

Δέντρο φωτιά γίνεται ολομεμιάς το Σύμπαντο. Ανάμεσα από τους καπνούς κι από τις φλόγες, αναπαμένος στην κορυφή της πυρκαγιάς, κρατώ αμόλευτο, δροσερό, γαλήνιο, τον καρπό της φωτιάς, το Φως.

Νίκος Καζαντζάκης

 

Νίκος Γκάτσος - ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΜΑΝΑ - Χρύσανθος

Ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου

 Νηστεύει ἡ ψυχή μου ἀπὸ πάθη

καὶ τὸ σῶμα μου ὁλόκληρο τὴν ἀκολουθεῖ.
Οἱ ἀπαραίτητες μόνο ἐπιθυμίες –
καὶ τὸ κρανίο μου ὁλημερὶς χῶρος μετανοίας
ὅπου ἡ προσευχὴ παίρνει τὸ σχῆμα θόλου.

Κύριε, ἀνῆκα στοὺς ἐχθρούς σου.
Σὺ εἶσαι ὅμως τώρα ποὺ δροσίζεις
τὸ μέτωπό μου ὡς γλυκύτατη αὔρα.
Ἔβαλες μέσα μου πένθος χαρωπὸ
καὶ γύρω μου
ὅλα πιὰ ζοῦν καὶ λάμπουν.
Σηκώνεις τὴν πέτρα – καὶ τὸ φίδι
φεύγει καὶ χάνεται.
Ἀπ᾿ τὴν ἀνατολὴ ὡς τὸ βασίλεμμα τοῦ ἥλιου
θυμᾶμαι πὼς εἶχες κάποτε σάρκα καὶ ὀστὰ γιὰ μένα.
Ἡ νύχτα καθὼς τὴν πρόσταξες ἀπαλὰ μὲ σκεπάζει
κι ὁ ὕπνος – ποὺ ἄλλοτε ἔλεγα πὼς ὁ μανδύας του
μὲ χίλια σκοτάδια εἶναι καμωμένος,
ὁ μικρὸς λυτρωτής, ὅπως ἄλλοτε ἔλεγα –
μὲ παραδίδει ταπεινὰ στὰ χέρια σου…
Μὲ τὴ χάρη σου ζῶ τὴν πρώτη λύτρωσή μου.

Νίκος Καρούζος

Chris Rea "The Truth"

Πάντα με την αλήθεια σε έναν χειμώνα, που φαίνεται ατελείωτος...

Cannons - Purple Sun (Living Room Sessions)

Το πρώτο δειλινό

Φιλήθηκαν χωρίς να ξέρουν

τι ήταν το φιλί
χωρίς να ξέρουν
πως από εκείνο το χρυσαφένιο φως
που τα μάτια τους βλέπανε για πρώτη φορά
είχανε γεννηθεί οι λέξεις
κήπος φιλί κρίνα πιθάρι νύχτα
σημαίνοντας τον έρωτα

στα σκοτεινά του βάθη.

Γιώργης Παυλόπουλος

 

Rainbow - Catch the Rainbow live in Munich 1977 HD part 1

Σαν πέσει νυχτιά

σε μένα θα 'ρθει

σαν σε όνειρο

που μάτι δεν θα δει

Ζεστή απαλή

θα μ' ακουμπά

δαντέλα λευκή

σ' αχυρόστρωμα

Θα πιάναμε τ' ουράνιο τόξο

στον άνεμο καβαλητοί

θα σαλπάραμε στο θαύμα

μα η ζωή δεν είν' τροχός

μ' αλυσίδες σιδηρός

άγιασέ με*

έρχεται αυγή

Θα πιάναμε τ' ουράνιο τόξο...

μοναξιά...

 απ’ όλα τα αφηρημένα ουσιαστικά

πειράζει να εξαιρέσουμε τη μοναξιά;

Ντίνος Χριστιανόπουλος

~ ΛΥΚΟΦΩΣ ~

Κάποτε θα σου διηγηθούν όλες τις λεπτομέρειες της ζωής σου, αλλά εσύ δε θα τις γνωρίζεις, κι άλλοτε σε μια πάροδο ή σ’ ένα καφενείο βλέπεις πρόσωπα για πρώτη φορά κι όμως νιώθεις ότι έζησες πολύν καιρό μαζί τους, σε ποιάν άλλη ζωή τάχα ή στη μοναξιά του φθινοπώρου ή μες στ’ όνειρο για έναν κόσμο ωραιότερο

– μην παραξενευόσαστε λοιπόν που έμεινα τόσο νέος: εγώ δεν είχα ιστορία, όπως και τα πιο ωραία λόγια που τα βρίσκουμε όταν είναι πλέον αργά κι αυτές οι πορφυρές ανταύγειες του δειλινού στο βάθος σαν τις πυρκαγιές σε μια παλιά χαμένη εξέγερση, τι έγινε;

 Κανείς δεν επέζησε να μαρτυρήσει – δίκαιη ώρα του λυκόφωτος, όταν πλανιόμαστε σε προκυμαίες ή ουρανούς, ώρα που σταματάμε άξαφνα στη σκάλα και κοιτάζουμε το αινιγματικό παρελθόν, ενώ από κάπου ακούγεται μια μελωδία παιδική ξεχασμένη σαν ένας άγγελος που έχασε το δρόμο του – ζούμε σ’ ένα ανεξιχνίαστο όνειρο απ’ όπου δε θα βγούμε παρά για ν’ αγκαλιάσουμε, σαν μόνη εξήγηση, τη σιωπή…

~ Τάσος Λειβαδίτης ~

Τζιβαέρι

Τυφλές... ελπίδες

 

Θα σε περιμένω

Θα σε περιμένω

ώσπου τα σίδερα θα πάψουν

να κρύβουν τη μορφή σου

ώσπου τα κάγκελα θα πάψουν να σκιάζουν

το ωραίο πρόσωπο σου.

Θα σε περιμένω

ώσπου οι γκρίζοι τοίχοι θα πάψουν

να μας χωρίζουν

ώσπου τα υγρά μπουντρούμια

δεν θα κρατούν φυλακισμένη

την ελεύθερη ψυχή σου.

Κι'όταν θα φθάσει εκείνη η μέρα

να ξέρεις πως θα σε περιμένω

στην οδό ελευθερίας

για να την βαδίσουμε μαζί.

(από την ποιητική συλλογή΄΄Επιλογές΄΄)

Φανή Αθανασιάδου

ΨΑΙΜΑ...

Απ’ τη σκοπιά του καθενός η ορθογραφία.

Πάρε παράδειγμα

τι κινητά που γράφεται το ψέμα:

όταν εσύ το εξακοντίζεις προς τον άλλον

σωστά το γράφεις μέσα σου, θαρραλέα.

Όμως όταν εσύ το δέχεσαι κατάστηθα

τότε το γράφεις ψαίμα.

Κική Δημουλά.

θα εκραγώ...

 

Αν μετρήσετε με πόσους συμβιβασμούς συζούμε, θα καταλάβετε ότι η επιβίωση είναι μια σπουδαία, άφθαστη ηθοποιός, με ιδιαίτερη ευχέρεια να υποδύεται την αντοχή

Κική Δημουλά 

Αθήνα, 6 Ιουνίου 1931 – Αθήνα, 22 Φεβρουαρίου 2020

Κανένας Χειμώνας δεν κρατάει για πάντα, καμία Άνοιξη δεν χάνει τη σειρά της.

 Κανένας Χειμώνας δεν κρατάει για πάντα, καμία Άνοιξη δεν χάνει τη σειρά της.

Η. Borland

Από ' μας

Βγες εκεί έξω και γίνε εσύ η αγάπη…