ΒΡΑΔΥΝΕΣ ΑΓΑΠΕΣ
Νάταν το θείο σούρουπο,
τ' αγέρι που εφυσούσε,
νάταν το πεύκο που έκλαιγε
και σιγοτραγουδούσε;
Νάταν η νύχτα που έρχονταν
πλημμυρισμένη μάγια,
νάταν τ' αστέρια που έφεγγαν
στον ουρανό ανάργια;
Για ήσουν συ που πέρασες
για μια στιγμή κοντά μου
και πήρες την αγάπη μου
και πήρες τη χαρά μου;
Νάταν το θείο σούρουπο,
τ' αγέρι που εφυσούσε,
νάταν το πεύκο που έκλαιγε
και σιγοτραγουδούσε;
Νάταν η νύχτα που έρχονταν
πλημμυρισμένη μάγια,
νάταν τ' αστέρια που έφεγγαν
στον ουρανό ανάργια;
Για ήσουν συ που πέρασες
για μια στιγμή κοντά μου
και πήρες την αγάπη μου
και πήρες τη χαρά μου;