Χάρις Αλεξίου - Θεός αν είναι (Γυρίζοντας τον κόσμο Live)

Μέσα από τις πιο μοναχικές στιγμές μου έμαθα ν' αγαπώ τον εαυτό μου και να τον μισώ ταυτόχρονα...

Έμαθα να κλαίω χωρίς ντροπή και να γελάω με την ψυχή μου...

Έμαθα να μη μετανιώνω γι' αυτά που αισθάνθηκα και να μην κοιτάω πίσω γιατί έχανα το δρόμο μπροστά μου...

Μέσα από τις πιο μοναχικές στιγμές μου έμαθα ποια είμαι πραγματικά...

Ο εαυτός μου ο χειρότερος εχθρός μου και ο φύλακας άγγελος μου... Αλκυόνη Παπαδάκη

Μια κόντρα δεν είχα για τη μοναξιά

«Οι άνθρωποι, αν τους βρίσεις ή λογοφέρεις μαζί τους, ή γράψεις γιʼ αυτούς κακό, έρχεται ώρα που μπορεί να σου το συγχωρέσουν.

(Δεν βαριέσαι, αδελφέ, ξέχασε τα!).

Κείνο που δεν θα σου συγχωρέσουνε ποτέ και για το οποίο θα σε μισήσουνε, είναι να ζεις κατά τέτοιον τρόπο, που να ντρέπονται εκείνοι για τη δική τους τη ζωή, να ʼναι η ζωή σου σαν ένας έλεγχος της δικής τους»

.Φώτης Κόντογλου

 

ΠΟΤΕ!!!

 

Μη σπέρνεις γύρω σου σκοτάδι, γίνε φως

 ΄΄Μη σπέρνεις γύρω σου σκοτάδι, γίνε φως·

γι’ αυτούς που βλέπουν με τα μάτια σου το φως

και παίρνουν από σένα την ανάσα,

γι’ αυτούς που κάποτε θα γίνεις ίσκιος, μη –

μη θησαυρίζεις μαύρη νύχτα, γίνε φως,

κάνε να φαίνονται τα μάτια που αγαπούν,

να φέγγουνε στο νύχτωμα του κόσμου.΄΄

__________________________________________-

| ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΑΨΑΛΗΣ | ''Ο κρότος του χρόνου''| Εκδόσεις ¨Αγρα |

Μερικές φορές πρέπει να ΠΕΡΠΑΤΗΣΕΙΣ ΜΕΣΑ από το σκοτάδι, πριν δεις το φως.

 Μερικές φορές πρέπει να ΠΕΡΠΑΤΗΣΕΙΣ ΜΕΣΑ από το σκοτάδι, πριν δεις το φως. 

Θα μ'αγαπάς ακόμα;

Η ΑΓΑΠΗ δεν οριοθετείται..μας ψιθυρίζει τα πιο άγρυπνα βράδια μας πως όσοι περάσαν απο τις συμπληγάδες του πόνου ξέρουν πως μόνη αιωνιότητα είναι αυτή, που μοιραζόμαστε την ψυχή μας.

Χάρις Αλεξίου & ΛΕΞ – Φύγε

Αποφάσεις, εντάσεις, καινούργιες προφάσεις και φεύγεις ξανά Έξω ο κόσμος σπαράζει κι εσύ το βιολί του «εγώ» σου Τώρα μέσα στα κόκκινα μάτια σου βλέπω ένα νέο χιονιά Η καρδιά σου παγώνει και γίνεται ο νέος εχθρός σου Δες τα μάτια του πρώτου τυχόντα που μπρος σου θα βρεις Στάσου μία στιγμή να ρωτήσεις μονάχα τι έχει Τι κοιτάς τις πληγές σου λες κι είσαι εσύ το θύμα της γης Κάθε άνθρωπος έχει ένα βάσανο που δεν αντέχει Φύγε Απ’ τον παλιό εαυτό σου, φύγε Αυτός είν’ ο εχθρός σου τώρα Φύγε μακριά του, φύγε Rap Ο εαυτός μου είν’ αγκάθι μες στο μαραμένο άστυ το ποτίζανε με λάθη, λίτες και δημοσιογράφοι Ο κύκλος μου είναι κάφροι, ταλαιπωρημένα άνθη που ζούνε μες στου ανθοπωλείου το πιο σκονισμένο ράφι Όλοι τους ζουν απ’ τις γωνίες, στρογγυλό είναι το μηδέν, τους αηδιάσανε οι μεν τους ξενερώσανε οι δεν Καμαρώνουν τις πλατίνες, τα sold out, τα top ten Στέλνουν στη μάνα τους ν’ ακούσει ποια μου λέει το ρεφραίν Δε μας βλέπουν σαν απειλή, λένε άσε να χαρεί το παιδί Γιατί όσο δεν έχουν ο ένας τον άλλο, όσα κι αν βγάλουν θα ‘ναι φτωχοί Λέω «ευχαριστούμε πολύ» γιατί που ξέρεις έτσι μπορεί να μας δουν έξω από τη βουλή με τα Yamaha και τα Audi Ζούμε στην τραγωδία όλοι μας σαν το Χορό Η Νέα Σμύρνη έχει ιστορία, μα δεν την έγραψα εγώ Ίσως καλύτερα να έφευγα μα δεν μπορώ μακριά μου, εγώ τα βράδια μου ξημέρωνα κι αυτό ήταν χαρά μου Φύγε Απ’ τον παλιό εαυτό σου, φύγε Αυτός είν’ ο εχθρός σου τώρα Φύγε μακριά του, φύγε Πώς αντέχεις στις φλέβες σου αίμα πικρό να κρατάς Μες στο στήθος σου ένα παιδί φοβισμένο φωλιάζει Βγες ξανά από κει που η πλάνη σου λέει που να πας Βρες τον άγγελο μέσα σου που ξέρει να σ’ αγκαλιάζει Πόσοι έχουν ακόμη νομίζεις το όνειρο να τους κρατά Ένα σύντροφο κάθε πρωί να τους λέει καλημέρα Σώσε ό,τι μπορείς πριν βουλιάξεις κι εσύ στα κρύα νερά Την καρδούλα σου πρώτα που οι δαίμονες κάνουν παρέα Φύγε Απ’ τον παλιό εαυτό σου, φύγε Αυτός είν’ ο εχθρός σου τώρα Φύγε μακριά του, φύγε